TONY 10

ook: TONY TIEN
Mischa Kamp

met: Faas Wijn (Tony Wagemans), Jeroen Spitzenberger (Gilles), Rifka Lodeizen (Sissy), Carlo Boszhard (leraar), Anna Drijver (Wanda), Annet Malherbe (koningin), Loek Peters (Toep)

Scenario: Mieke de Jong. De vader van het tienjarige jongetje Tony klimt op van kraanmachinist tot minister. Als gevolg raakt het huwelijk van zijn ouders in de problemen en zijn vader verlaat zijn moeder. Tony probeert alles om ze weer bij elkaar te krijgen. Zelfs het bellen van de Koningin.

Producenten: Jeremy Burdek, Joost de Vries, Heino Deckert, Nadia Khamlichi, Leontine Petit, Adrian Politowski, Marleen Slot, Gilles Waterkeyn. Muziek: Steve Willaert. Camera: Bert Pot. Montage: Marc Bechtold, Sander Vos. Casting: Janusz Gosschalk, Martha Mojet. Production design: Minka Mooren. Kostuums: Monica Petit, Maartje Wevers. Make up: Françoise Mol. Geluid: Dirk Bombey. Stunts: Heidi Alemans. Rachel Traets (13), tweede op het Junior Eurovisie Songfestival 2011, zingt de titelsong Never Nooit.

Persreacties:
Leo Bankersen in 'de Filmkrant' van februari 2012: "(...) een film waarin vanaf het allereerste beeld alles goed zit. We zien een grote stoere kraan een glazen kom ophijsen met daarin een goudvis. Want Tony's vader is de beste kraandrijver van de wereld. Vanaf dat moment ontvouwt zich een wereld waarin alles mogelijk en geloofwaardig is. Dankzij fijne kwinkslagen en de fraaie rol van Annet Malherbe is het zelfs vanzelfsprekend dat de koningin Tony te hulp schiet bij een ultieme poging om zijn ouders (Jeroen Spitzenberger en Rifka Lodeizen) weer bij elkaar te brengen. Het is de eerste keer dat regisseur Mischa Kamp (Het paard van Sinterklaas) en scenarioschrijver Mieke de Jong (Iep!, Oorlogswinter) samenwerken en het blijkt een gelukkige combinatie. Wat opvalt is dat ze erin geslaagd zijn om de film te modelleren naar het wereldbeeld van een tienjarige. Als je tien bent, ben je nog net jong genoeg om te geloven dat vaders alles kunnen, dus ook minister worden. Terwijl je ook de spanningen thuis al haarfijn aanvoelt. Dat perspectief gaf de makers vrijheid. Tegelijkertijd is het gelukt om binnen die vrolijke en speelse vorm de emoties realistisch te houden. De ontknoping is nuchter genoeg voor de onsentimentele kijker, en optimistisch en feestelijk genoeg voor het kinderpubliek. Ook de komische intermezzo's op school of met Tony's vriendinnetje zetten plezierige accenten. Hoewel er niet gezongen wordt heeft Tony 10 vaak de dynamiek van een musical. De Jong maakte met Ochtendwemmers (2001) al eens een uitstapje naar dat genre en ik zou graag zien dat ze het samen met Kamp nog eens probeert."

Merike Woning in 'Metro' van donderdag 16 februari 2012: "Leuk om Jeroen Spitzenberger een keer te zien in een rock 'n roll rol. Staat hem goed! En dan met Annet Malherbe als koningin: wie wil dat nou niet zien? De film blijft wat aan de oppervlakkige kant. Echt meeleven met Tony is lastig."

Fritz de Jong in ' Het Parool' van 15 februari 2012: " (...) Omdat de film goeddeels is gefilmd vanuit Tony's kinderperspectief, moeten we wel accepteren dat hij zijn toffer dan toffe vader adoreert. Een vader, die door de ogen van een volwassene in feite een groot kind is, die met zijn onverantwoordelijke gedrag Tony's moeder (Rifka Lodeizen) ongewild in de ondankbare rol van de hysterische huilebalk duwt. Vanuit datzelfde kinderperspectief zijn ook de veranderingen van toon wellicht te verklaren: regelmatig wordt de verhaallijn onderbroken voor - op zich best komische - intermezzo. Geinig is de spreekbeurt van Tony's klasgenootje over een kip. Maar het kan ook té lollig, zoals Carlo Boszhards gemakzuchtige karikatuur van een fatterige schoolmeester. Met regisseur Mischa Kamp (Het paard van Sinterklaas) en scenarist Mieke de Jong (Iep!) heeft Tony 10 filmmakers aan het roer staan die weten hoe je een volwassen kinderfilm moet maken. In hun eerste samenwerking hebben ze helaas niet helemaal het juiste evenwicht gevonden tussen Kamps invoelendheid en de associatieve verhaalsprongen van De Jong. Vrolijk en licht is Tony 10 wel. En dat is natuurlijk best een prestatie in een film over echtscheiding."

Première: 15 februari 2012 (104 bioscoopzalen)
K-85 minuten