met: Jan Bijvoet (Camiel Borgman), Hadewych Minis (Marina), Jeroen Perceval (Richard), Alex van Warmerdam (Ludwig), Tom Dewispelaere (Pascal), Sara Hjort Ditlevsen (Stine), Elve Lijbaart (Isolde), Dirkje van der Pijl (Rebecca), Pieter-Bas de Waard (Leo), Eva van de Wijdeven (Ilonka), Annet Malherbe (Brenda), Gene Bervoets (tuinman), Mike Weerts (Arthur Stornebrink), Pierre Bokma (priester), Benjamin Boe Rasmussen (man met hond), Reinout Scholten van Aschat (man #2), Ariane Schluter (vrouw van de tuinman), Ismael El Tarhabi (kandidaat tuinman 1), Abdenbi Azzaoui (kandidaat tuinman 2), Reinier Bulder (dokter Baumgarten), Ria Eimers (vrouw in villa), Mees van Warmerdam (Acolyte), Marc van Warmerdam (man met hond)
Scenario: Alex van Warmerdam. Borgman arriveert als een buitenstaander in de omheinde lanen van een villawijk. Zijn komst is het begin van een reeks verontrustende gebeurtenissen rond de zorgvuldig opgetrokken façade van een arrogant, welgesteld echtpaar, hun drie kinderen en het kindermeisje. Camiel Borgman is de centrale figuur in deze donkere, boosaardige vertelling. Is hij een droom of een demon, een verwrongen allegorie of een maar al te realistische belichaming van onze angst?
Productie: Graniet Film. Producent: Marc van Warmerdam. Camera: Tom Erisman. Montage: Job ter Burg. Production design: Geert Paredis. Muziek: Vincent van Warmerdam. Sound design: Peter Warnier. Kostuumontwerp: Stine Gudmundsen-Holmgreen. Make-up: Marike Willard-Hoogveld. Casting: Annet Malherbe. Stunts: Willem de Beukelaer, Nicolas de Pruyssenaere, Marco Maas. Distributie: Cinéart.
Broer Marc produceerde en heeft een cameo als man met hond, vrouw Annet speelt mee en adviseerde in de casting, broer Vincent schreef de muziek, zoon Mees heeft een rol en Alex van Warmerdam zelf schreef het scenario en regisseerde. En hij maakte in aanloop naar de film schilderijen die betrekking hebben op de film en verkocht deze - voor het eerst in zijn carrière - ten behoeve van de kas.
Opgenomen in oa Vogelenzang (Tweede Doodweg 15, Vogelenzang).
Voor de film heeft Alex van Warmerdam in de bossen rond Bloemendaal een moderne villa laten verrijzen. Het is voor het grootste deel van multiplex gemaakt. Met een (niet werkend) kookblok en een (echte) vleugel, een houten vloer, behang met Escher-achtige patronen en kunst aan de muur van de schilder Ysbrant. En buitenmuren waarop 'de tijd is aangebracht' in de vorm van roest, mos, vlekjes en lekwater. Er is geen wc in het huis en er is geen stromend water.Ook de oprijlaan met bocht is speciaal aangelegd, net als de vijver en de tuin, die in de film ingrijpende veranderingen ondergaan. (Bron: de Filmkrant, mei 2013).
Geselecteerd voor de hoofdcompetitie van het Internationaal Filmfestival van Cannes 2013. De jonge Nederlandse actrice Elve Lijbaart werd in Cannes geëerd door de International Cinephile Society (ICS). Lijbaart werd voor haar rol in Borgman geroemd in de categorie The Kids of Cannes met onvergetelijke kinderrollen in films die op het festival in de Zuid-Franse stad draaiden. Ze maakte met Borgman van Alex van Warmerdam haar speelfilmdebuut. De ICS is een groep professionele filmfestivalbezoekers, onder wie filmjournalisten. Lijbaart deelt de eer met zes andere kinderen.
Golden Tower Award op het Europees Film Festival in Servië in juli 2013; de hoogste bekroning van het festival waar 13 geselecteerde Europese films streden om de hoofdprijs.
Op woensdag 28 augustus 2013 deden meer dan 140 bioscopen en filmtheaters verspreid door het hele land mee aan de voorvertoning van de film. Door de film op één dag te vertonen in tenminste 140 bioscopen en filmtheaters, kreeg BORGMAN de grootste voorpremière ooit in Nederland.
Persreacties:
Marieke Kremer in 'Sp!ts' van donderdag 29 augustus 2013: "Met zijn achtste film kreeg Alex van Warmerdam voor elkaar wat 38 jaar lang geen andere Nederlandse regisseur lukte: hij werd uitgenodigd om deel te nemen aan de competitie van het filmfestival van Cannes. Wie Borgman ziet, begrijpt direct waarom de organisatie juist voor deze Van Warmerdam viel; de film is origineel, ontregelend en bij vlagen erg geestig. Van Warmerdam werd in Cannes door de internationale filmpers herhaaldelijk vergeleken met Michael Haneke; Borgman zou volgens vakjournalisten een neefje kunnen zijn van het even huiveringwekkende als geniale Funny Games, een thriller die de Oostenrijkse grootmeester in 1997 afleverde. Niet dat de Nederlander opeens een voorliefde heeft ontwikkeld voor extreem, expliciet geweld, maar wat thematiek betreft zijn er zeker overeenkomsten. Borgman is bijvoorbeeld evenzeer te plaatsen in het subgenre ’vreemdeling dringt zich op aan welgesteld gezin dat door zijn toedoen op gruwelijke wijze uiteen valt’. En de film mag dan grappig zijn, dat verbloemt beslist niet dat het verhaal inktzwart en naargeestig is. (...) Het moet gezegd: niet alles is sterk aan de film. De vrouw en vooral de kinderen laten zich bijvoorbeeld wel erg abrupt en makkelijk door de hoofdpersoon inpalmen. Ook duurt Borgman wat lang; na een ijzersterk eerste uur gaat het plot wat zwalken, waardoor de aandacht enigszins verslapt.Dat zijn echter kleine gebreken in een zwartkomisch pareltje. Dat heerlijk droog is, maar waarin je – als je daar zin in hebt – toch van alles kunt aflezen over hoogmoed die voor de val komt en ongewaardeerd fortuin dat zo weer kan verdwijnen."
Metro van donderdag 30 augustus 2013: "Met Borgman heeft Alex van Warmerdam een zwartkomisch pareltje toegevoegd aan zijn oeuvre. Na een fijn absurdistische openingsscène krijgen we een originele, ontregelende variant voorgeschoteld van het klassieke verhaal over een vreemdeling die zich toegang verschaft tot een veilig huis, en dat totaal ontwricht. Vooral het eerste uur is ijzersterk, en in gelijke delen geestig, wreed en fascinerend. (...) Maar ook liefhebbers van Van Warmerdam moeten een paar schoonheidsfouten accepteren. Zo gaat Borgman wat te lang door en begint het plot tegen het einde te zwalken."
Première: 29 augustus 2013
K-112 minuten
