HOW TO DESCRIBE A CLOUD

David Verbeek

met: Huang Lu, Yi Ching Lu, Pong Fong Wu

Scenario: David Verbeek. Wanneer haar moeder blind raakt, wordt een jonge muzikante plotseling gedwongen haar grootstedelijke cocon te verlaten en terug te reizen naar het kleine eiland waar ze opgroeide. Daar botst haar wetenschappelijke benadering van blindheid, waarbij ze op doktersadvies de wereld in woorden aan haar moeder voorlegt, met de spirituele benadering van haar oude moeder. Deze stelt dat ze de wereld om zich heen weliswaar niet meer ziet, maar nog altijd evengoed aanvoelt. Zouden de sciencefictiontekeningen van de voormalige wetenschapper met wie de dochter in de stad flirt, een middenweg kunnen bieden?

Camera: Jean Counet. Geluid: Ginny Shuei. Geluid: Peter Warnier. Montage: Patrick Schonewille. Producent: Wout Conijn. Met steun van het Nederlands Filmfonds, het Mondriaan Fonds, de Gemeente Tilburg en het Cultuur Fonds Tilburg. Distributie: Mokum Filmdistributie.
Taal: Chinees Mandarijn.

Gouden Kalf Nominatie in de categorie Beste Regie.

Wereldpremière op het 42e International Film Festival Rotterdam 2013.

Te zien in EYE Amsterdam, LUX Nijmegen, Filmhuis Den Haag, Chassé Cinema Breda, Verkadefabriek Den Bosch en Filmtheater ‘t Hoogt Utrecht.

Persreacties:
Wouter Los op Cinemagazine.nl op 10 oktober 2013: "De openingscredits van ‘How to Describe a Cloud’ gaan gepaard met beelden van verscheidene sciencefiction werelden. Het is een eerste signaal van het spel met de werkelijkheid dat de film speelt. (...) Om de vervreemding van het bovennatuurlijke extra kracht bij te zetten, krijgt de belichting een elementaire functie. Al met de eerste beelden van de grote stad waarvan Liling naar haar moeder op het platteland trekt, neemt het licht een belangrijke plaats in. Het biedt contrast tussen de stad en het rurale gebied daarachter. Het verhoogt de voelbare eenzaamheid van die grote stad. Het kan gezien worden als metafoor van het zicht en perceptie. “Want hoe kan je de dingen beschrijven die je ziet”, zo vraagt een goede gepensioneerde vriend aan Liling. Vooral dat laatste is van wezenlijk belang in ‘How to Describe a Cloud’. Uit het licht en de contrasten spreekt de mate waarop de personages en de toeschouwer zicht hebben op de gebeurtenissen die hun omgeven. Daarnaast zijn er veel wisselingen van scherpte(diepte) die ook spelen met het idee van het beperkte gezichtsveld tegenover een meer alziende spiritualiteit. Nadeel is wel dat de Nederlandse regisseur heel veel gebruik maakt van dit soort trucage waardoor het soms kan aanvoelen als een gimmick. Doordat ‘How to Describe a Cloud’ volledig Aziatisch gesproken is, draagt het bij aan de vervreemding die de film aanreikt. Het zorgt ervoor dat de film out of place aanvoelt (net als bijvoorbeeld Aziatische horror), wat de spanning doet verhogen. Dat gevoel wordt verder versterkt door het geraffineerde geluid, het beperkte kleurenpalet en de dialoog. Wie iets als een pompeuze aflevering van The X-files verwacht, komt bedrogen uit. De subtiliteit waarmee Verbeek aan de slag is gegaan, zorgt ervoor dat de film precies de juiste, gevatte sfeer weet op te roepen. Voor wat als een tussendoortje gepresenteerd is, in afwachting van de financiering voor zijn primaire projecten, is ‘How to Describe a Cloud’ geen lichtzinnige film geworden. Nederlander David Verbeek nam de film op met een zeer kleine crew en een alledaagse spiegelreflexcamera en weet daar een groots resultaat mee te halen."

Merijn Wierenga op Neerlands Filmdoek.nl op 16 oktober 2013: "Voor zijn eerdere film Club Zeus had hij een budget van 100.000 euro. Zijn nieuwe film How to Describe a Cloud is gemaakt met een budget van 15.000 euro. David Verbeek heeft met Club Zeus al laten zien dat hij een goede film in een Aziatische omgeving kan maken met weinig geld. Met How to Describe a Cloud is dat niet anders. (...) Het verhaal omvat niet veel en is een ode aan de rust. De liefde voor Aziatische cinema is in alles zichtbaar. Emoties blijven beheerst en de hoofdrolspelers zijn introvert. Dit wordt ook weerspiegeld in het beeld wat we krijgen van Taiwan. Op het eiland zijn de beelden grauw, stil en kleurloos. Zelfs in de stad zijn de beelden stil en rustig tegen een achtergrond van drukke stadsgeluiden. De lange shots waarin weinig gebeurt zorgen voor een laag tempo, maar saai wordt het nergens. Dat komt mede doordat er dicht op de huid van de hoofdrolspelers wordt gefilmd en daardoor ontstaat er al vroeg een betrokkenheid bij het verhaal van Liling. Zorgen de rust en de eenzaamheid voor de verbeelding? Is dat wat de eenzaamheid doet met de menselijke geest? Het lijkt of Verbeek dat wil vertellen met deze film. Het enige minpunt is dat deze boodschap aan het einde wat geforceerd lijkt gebracht in een verder zo subtiele film. Maar dit subtiele drama laat zien dat Verbeek met weinig middelen een film kan maken die bijna anderhalf uur lang blijft boeien. Mochten de budgetten voor de Nederlandse film drastisch verminderen door bezuinigingen, dan is er altijd nog David Verbeek."

Trailer
IMDB
Première: 17 oktober 2013 (6 bioscoopzalen)
K-80 minuten

FEUTEN: HET FEESTJE

Lourens Blok

met: Tim Murck (Olivier de Ruyter), Manuel Broekman (Bram Wagtmans), Hanna Verboom (Marie Claire de Ruyter), Daniel Cornelissen (Elias), Ruben Brinkman (Noordzij), Anna Speller (Nina de Wit), Evita Rozenberg (Lieve), Jurjen van Loon (Beeksma) Teun Kuilboer (politieagent), Marcel Musters (politieagent), Tom Jansen, Judith Noyons, Thijs Steenkamp (Hartog), Jochum van der Woude, Willem Voogd; stem: Jan Paul Grootentraast (reporter)

Scenario: Willem Bosch. In Feuten: Het feestje begint het nieuwe studiejaar voor studentencorps H.S.C. Mercurius met een gigantisch inschrijffeest. Eeuwige student Olivier de Ruyter vecht een conflictje uit met de politie die genoeg heeft van de overlast die Mercurius in de buurt veroorzaakt. Intussen heeft advocaat Bram Wagtmans heimwee naar het studentenleven en besluit hij die avond, voor het laatst, met zijn vrienden helemaal naar de klote te gaan op de sociëteit. Ook naar het feest komen eerstejaarsstudenten en beste vrienden Elias en Lieve. Lieve is het ideale corpsmeisje, Elias is alleen maar op het feest omdat hij verliefd is op Lieve. Dit zijn de ingrediënten voor een avond die totaal uit de hand gaat lopen. De politie probeert een eind te maken aan het feest terwijl de losgeslagen Bram er met de veel jongere Lieve vandoor gaat. Elias voelt zich verraden en botst op een agent die net het feest wil afkappen. Elias wordt naar de grond geslagen waardoor de sfeer op het feest omslaat. Zijn gehavende gezicht verschijnt op Twitter waardoor het feestje in de sociale media al snel bekend wordt als iets dat je niet moet missen! Terwijl de politie en de ME zich voor de deur verzamelen om het feest te ontruimen, verschansen de studenten zich in de sociëteit en wachten ze op wat gaat komen.

Distributeur: Independent Films. Song: Slapeloze Nachten / The Opposites.

Regisseur Lourens Blok maakte drie seizoen van de corpsballenserie Feuten. De kijkcijfers van de serie waren in het eerste en tweede seizoen gemiddeld tussen 200.000 en 300.000 kijkers. Het derde seizoen was dat lager. Blok in Metro van 15 oktober 2013: "Het is jammer dat de cijfers van het derde seizoen een beetje zijn ingekakt. Het onderwerp is toch een beetje randstedelijk, waardoor sommigen afhaken. Maar veel kijkers kijken online, zo'n 150.000 en zo halen we toch 400.000 kijkers. Bovendien hebben we een vaste fanbase. Als daar al 100.000 van naar de film gaan, ben je al een heel eind onderweg. (...) De kans is vrij klein dat de serie weer wordt opgepakt, maar mocht er toch een nieuw seizoen komen, dan ga ik dat niet leiden. Als regisseur moet je toch weten wat er onder studenten spelt om het kunnen vertalen naar een film of serie. Ik merk dat ik ouder word en minder grip krijg op het studentenjargon. Ik moet met nieuwe thema's aan de slag."

De film staat qua verhaal los van de serie, dus de film is ook geschikt voor wie de serie niet kent. Om te voorkomen dat de filmversie niet drie aan elkaar geplakte afleveringen zou worden, besloten Blok en scenarioschrijver Willem Bosch dat het verhaal minder plotgericht moest worden. Het is vooral karaktergedreven.

Opgenomen in Amsterdam (o.a. Zonneplein in mei 2013).

De film begint met een citaat uit Animal House, de 35 jaar oude voorloper van Project X.

De film Feuten: Het feestje kwam een week eerder uit dan gepland. Ruim vijfduizend fans tekenden in vier dagen tijd een online petitie om de première naar voren te halen. Raynor van de Water is actief lid van de Feuten-fanclub H.S.C. Mercurius, vernoemd naar de studentenvereniging die centraal staat in de serie. Hij startte zijn actie op vervroegdefeutenfilm.nl als ludieke grap.

Persreacties:
Pim van den Berg op Nieuwerwets.tv op 10 oktober 2013: "Feuten Het Feestje is een van de grappigste films die Nederland heeft voortgebracht. Temidden van al het drankgebruik en seks met amper meerderjarigen ligt een mooie film met een hart van goud. (...) Het acteerwerk van de gehele cast is kostelijk, maar Murck steelt uiteindelijk de show met zijn hilarische rol als Olivier de Ruyter, een onverbeterlijke negendejaars bij wie oeverloos feesten nog meer in het bloed zit dan de alcohol.De acteurs hebben een hoop te danken aan het slimme script van Willem Bosch en de vaardige regie van Lourens Blok, die ook al samenwerkten bij de serie Van God Los. Bosch heeft erg grappige, schertsende en geloofwaardige dialogen geschreven voor sympathieke personages, en voor een film die hoofdzakelijk draait om een zeer uitbundig feest is werkelijk alles uit de kast getrokken. De provocatieve corpsballen kennen een slechte reputatie, maar het is onmogelijk om niet mee te lachen wanneer ze argeloos met bier smijten, of wetsdienaars met nazi’s vergelijken (met als hoogtepunt Olivier die nonchalant het Horst Wessel-lied zingt in het gezicht van een stijve ME’er) voordat ze ermee op de vuist gaan. Desalniettemin hebben de ballen een groot hart voor hun feuten, knorren en sjaars. Elias wordt hartverwarmend onder de hoede genomen door Noordzij en Beeksma, nadat hij de eerste een dikke homo noemt en daarna wordt gehoekt door een agent. De onhandige ‘relatie’ tussen Elias en Lieve lijkt de rode draad van de film te zijn, maar na tirades van een verbitterde Praeses en een boze huismoeder, ontpopt de moraal van Feuten Het Feestje zich tot een boodschap over volwassen worden. Op een gegeven moment is het feesten voorbij. De oude garde verlaat het hof en laat de nieuwe zijn gang gaan in de herpestempel van H.S.C. Mercurius. Dit alles wordt vaardig verteld met de regie van Blok en de kleurrijke fotografie van Jacco van Ree. Al vanaf het stijvolle openingsshot van rijen blauwe collegebanken is duidelijk dat hoewel het een komedie betreft, er serieus werk van de film is gemaakt. Feuten Het Feestje oogt goed en klinkt goed. Grappen worden op treffende wijze getimed en geaccentueerd door de regie. De duur van tachtig minuten is een verademing in een tijd dat zelfs komedies de tweeuursgrens voortdurend passeren. Het getuigt eerder van het natuurlijke verloop van de film, dan een gebrek aan materiaal.Laat je niet afschrikken door een film over dronken, baldadige corpsballen. Feuten Het Feestje is hilarisch, zelfs hartverwarmend, mooi geschoten en verrassend veel leuker dan veel andere Nederlandse komedies die dit jaar uitgekomen zijn. Het enige wat ontbreekt is de daadwerkelijke geur van bier, zweet en pis. Het is voor de film niet nodig om de televisieserie te zien; Feuten het Feestje is een aanrader voor iedereen."

Merike Woning in 'Sp!ts' van woensdag 15 oktober 2013: "De tv-kijker heeft nog niet eens de laatste aflevering van Feuten de serie achter de kiezen (die staat voor aanstaande maandag gepland) of de film dient zich alweer aan. Maar het mag gezegd: het is prima op tijd. Staan de corpsballen in de serie nog met één been in het studentenleven, in Feuten het Feestje zijn ze allemaal aan de bak. Alhoewel, allemaal? Olivier natuurlijk niet. Dat is dé eeuwige student. (...) Scenarioschrijver Willem Bosch heeft het verstandig aangepakt. Feuten is alom bekend om zijn studentenverhalen, maar het zou wel erg gekunsteld zijn overgekomen als het script daarin was blijven hangen. Gelukkig heeft hij wel gezorgd voor twee groentjes die alles voor het eerst mee maken. Het verhaal blijft overigens oppervlakkig, maar zoals een eerstejaars al in de film roept: „Oppervlakkig? Mooi toch!” En zo is het."

André Nientied op NU.nl op 16 oktober 2013: "Filmversie van de bekende serie is vooral leuk voor de Feuten-fans. Feestje loopt gigantisch uit de hand: Project X Mercurius! (...) een Feuten-film, zij het eentje van bescheiden lengte (80 minuten). Een dubbele aflevering voor de fans, of een speelfilm die ook te volgen is voor nieuwe 'feuten'? Beide, zo blijkt: de film vertelt een losstaand verhaal rond een aantal nieuwe personages, al valt er natuurlijk meer te lachen wanneer je de oude Mercuriusleden kent van de serie. Ironisch genoeg zitten de corpsleden die toen de grootste bek hadden nu het meest onder de plak bij hun vrouwen, die ze leerden kennen tijdens hun wilde verenigingsleven.(...) Feuten, het Feestje biedt precies wat de titel belooft: een enorm feest, niet meer, maar ook niet minder. De film is echter geen kritiekloze verheerlijking van het studentenverenigingsleven: de eeuwige student die in het verleden is blijven hangen is al net zo'n kneus als de voormalige brallers die nu onder de plak zitten bij hun vrouw. Vooral de Feuten-fans zullen de film kunnen waarderen."

Kijkwijzer: 12 jaar (seks,grof taalgebruik, discriminatie, alcohol- en drugsgebruik)
Trailer
IMDb
Première: 17 oktober 2013 (77 bioscoopzalen)
K-80 minuten

DE CLUB VAN SINTERKLAAS & DE PIETENSCHOOL

Melcher Hillmann

met: Nicolette van Dam (moeder Lucas), Louis Talpe (vader Lucas), Peter Van De Velde (Simon), Wilbert Gieske (Sinterklaas), Sem van Dijk (Lucas), Beryl van Praag (Testpiet), Frans de Wit (Keukenpiet), Job Bovelander (Coole Piet), Tim de Zwart (Hoge Hoogte Piet), Anouk de Pater (Danspiet), Rick Wiessenhaan (Effectpiet), Piet van der Pas (Profpiet), Bart Bosch (TV-Presentator), Wim Schluter (Muziekpiet), Cato Hillmann (dochter winkel), Julika Marijn (moeder winkel)

Scenario: Mike Steenvoorden, Sander de Regt, Michael van Beers. Welk kind wil nou niet ontdekken hoe je een zwarte piet wordt? Maar ja, daarvoor moet je wel binnengelaten worden op het kasteel van Sinterklaas! Dit jaar geeft Sinterklaas één kind de kans om deze droom waar te maken. Ergens in Nederland is een Gouden Pepernoot verborgen. Wie ‘m vindt kan naar de Pietenschool in Spanje. Maar als er twee Gouden Pepernoten gevonden worden, moeten de Pieten zowel Coole Piet-fan Lucas (Sem van Dijk) als een geheimzinnige man meenemen naar het kasteel. Wie haalt het Pietenexamen en mag dit jaar met Sinterklaas mee op de boot naar Nederland?

Camera: Roy Poortmans. Montage: Ale Pieter Terpstra. Production design: Rien Beerens. Costume Design: Linda Bogers. Make up: Mark Aay. Geluid: Jasnai Jansen.

Trailer
IMDb
Kijkwijzer: AL
Première: 9 oktober 2013
K-75 minuten

SINTERKLAAS EN DE PEPERNOTEN CHAOS

Martijn van Nellestijn

met: Wim Rijken, Bert Kuizenga, Hetty Heyting, Willeke Alberti, Pamela Teves, Tony Neef, Martijn van Nellestijn, Richard de Ruijter, Freek Bartels, Patrick Martens, Herman Verbruggen, Alex van Bergen, Bas van den Brink, Patty Brard, Gerard Joling, Anne-Mieke Ruyten, Jorrit Wegman, Fleur du Pre, Arne Vanhaecke, Joop Braakhekke, Bo van Vliet

Scenario: Martijn van Nellestijn. Veel mensen hebben te maken met de crisis, zo ook de minder succesvolle en harde zakenman Brutus Brein (Tony Neef). Brutus ziet de cijfers van zijn bedrijf steeds verder in het rood dalen. De enige persoon die geen hinder van de crisis ondervindt is Sinterklaas. Brutus ziet zijn kans om van zijn schuld af te komen door zijn producten aan de goedheiligman te verkopen. Wanneer Brutus merkt dat Sinterklaas geen interesse heeft in zijn producten, bedenkt hij samen met zijn moeder Dr. Brein (Pamela Teves) en haar handlangers Joris en Boris (Martijn van Nellestijn en Richard de Ruijter) een list om Sinterklaas te beroven. Ondertussen is er, onder toezicht van Tante Til (Hetty Heyting), op het Kasteel van Sinterklaas een vrolijke cupcakewedstrijd. Onopgemerkt worden alle miljoenmiljard pepernoten en een hoop pakjes gestolen. Niemand lijkt de roof door te hebben, behalve de twee kinderen Milan en Eva (Jorrit Wegman en Fleur du Pré). De kinderen hebben de plannen van de gemene Brutus onderschept en doen er alles aan om Sinterklaas in te lichten. Milan en Eva komen terecht in een race tegen de klok om het komende Sinterklaasfeest te redden.

Productie : SRSP FILMS. Camera : Ruben Sluijter. Soundtrack: Joep Sporck.

In Vlaanderen ging de film op 23 oktober 2013 in première.

Persreacties:
Erik Jonk in 'Metro' van 3 oktober 2013: "(...) Kinderen zullen genieten van de spanning en de domheid van de pieten en het fameuze duo Joris en Boris. Vaders en moeders moeten het doen met leuk gecaste acteurs als Joop Braakhekke als kokende Piet, Willeke Alberti als Beatrix (Hare Gepensioneerde Majesteit), Gerard Joling en Patty Brard. (...)"

Jon Jonoski op MovieScene op 2 oktober 2013: "Sinterklaas en de pepernoten chaos is alweer de tiende Sinterklaasfilm van regisseur Martijn van Nellestijn. Wellicht zijn Van Nellestijn's eerdere negen films een stuk beter, maar met deze film laat hij zien dat hij geen enkel besef heeft van de belevingswereld van kinderen. Bovendien misbruikt hij de Sinterklaastraditie om op een nogal wanstaltige manier zijn ego, en dat van enkele BN'ers te strelen. De problemen beginnen al bij het onnodig gecompliceerde plot. (...) verwarrend, zeker voor kleine kinderen. De uitwerking van het plot is ook zeer slecht. Ten eerste maken alle schurken zich schuldig aan slechte overacting. Het ergste van allemaal is Van Nellestijn zelf, die zijn personage van Joris opzadelt met vele, vele belachelijkte tics en bijna al zijn dialogen ongecontroleerd uitschreeuwt. Hij wilde zijn personage vermoedelijk een parodie op onvolwassenheid laten zijn, maar dat mislukt volkomen. Ten tweede besteden we zoveel tijd aan deze personages, dat ze Sinterklaas (gespeeld door Wim Rijken) volkomen overschaduwen. Hij is in amper zeven scenes te zien, en wordt gereduceerd tot een domme, oude man die niet door Brutus gelieg heen kan kijken. Het zijn niet de kenmerken van Sinterklaas, waardoor kinderen zo dol op het feest zijn. En de Zwarte Pieten hoeven al helemaal niet op een boeiende verhaallijn te rekenen. Er is een subplotje waarin Tante Til, 'de beste vriendin van Sinterklaas' en een ronduit verschrikkelijk personage, een cupcakewedstrijd voor hen organiseert. Ze hebben daar totaal geen interesse in, maar doen er toch aan mee. We zien echter amper iets hun werk voor de Sint, we zien niets van hun humor, en we zien niets van hun sluwheid. Er is een klein subplotje in de film dat wel werkt. Twee Belgische journalisten, van Zender 1 en Zender 2, moeten vanwege de crisis één camera delen. Daardoor maken ze constant ruzie en proberen ze tijdens hun reportages elkaar de kroon te steken. Deze scenes zijn mooi bedacht en leuk uitgewerkt. Aan het einde van de film hebben ze bovendien geleerd om samen te werken, waardoor hun reportages beter zijn. Dit is een mooie boodschap, die op een leuke manier wordt gebracht aan de jeugdige kijker. Kinderen zullen waarschijnlijk ook de avonturen van Milan (Jorrit Wegman) en Eva (Fleur du Pré) leuk vinden. Zij zijn de twee kinderen die het plan van Brutus ontdekken. Wegman en du Pré zijn de beste acteurs in de film, maar hebben veel te weinig te doen. Bovendien krijgen ze amper interessante karaktereigenschappen mee. Wel is er een sequentie waar prinses Beatrix hen de koninklijke ballon leent, zodat ze Sinterklaas kunnen waarschuwen. Dit zijn de enige scenes waarin de filmmakers zich succesvol inleven in de jeugdige kijkers en hen iets bieden wat ze fantastisch zullen vinden. Dat inleven mislukt echter volkomen aan het einde van de film. Wanneer alles goed afloopt, worden de boeven gestraft en mogen ze pepernoten bakken voor Sinterklaas. Milan en Eva worden echter beloond met een concert van Gerard Joling. Voor een Sinterklaasfilm is dit natuulijk een grove mispeer. Verrassend is het echter niet. De film doet vaak denken aan een Gerard Joling-promo. Hij is feitelijk degene om wie alles draait. Bovendien krijgt hij volop de kans om te benadrukken dat hij een ster is en om zichzelf te verkopen (een quote: "Noem mij geen meneer Joling. Ik ben Geer, ik ben van de gezelligheid). Je kan van Joling vinden wat je wil, maar dat hij een Sinterklaasfilm op zo een manier kaapt en zichzelf schaamteloos te
koop zet is op zijn minst niet netjes. Kinderen noch volwassenen zullen zich erg vermaken met deze Sinterklaasfilm. Het heeft een verschrikkeliijk slecht verhaal en is slecht geacteerd. Erger is dat alles wat kinderen zo mooi en spannend aan het Sinterklaasfeest vinden wordt gemarginaliseerd. Op veel momenten is dit een Gerard Joling-promo vermomd als Sinterklaasfilm."

IMDb: geen pagina
Site
Trailer 
Première: 2 oktober 2013
K-75 minuten

CHEZ NOUS

Tim Oliehoek

met: Alex Klaasen (Bertie), John Leddy (Adje), Thomas Acda (Gijs), Isa Hoes (Hetty), Tina de Bruin (Babette), Frederik Brom (Peter Jan), Achmed Akkabi (Rachid), Jack Wouterse (De Beer), Peter Faber (Helmer), Tobias Nierop (Ramon van Beeren), Frans van Deursen (Onno); Berry van de Steeg (kakdame), Valentijn van Zomeren (Valentijn), Pelle Andringa (Pelle), Mehmed Genco (slager)

Scenario: Frank Houtappels. Chez Nous is een feel good comedy en de naam van een gezellig ‘café chantant’ in het hartje van Amsterdam. De eigenaar Adje heeft grote financiële problemen en zes stamgasten, zes normale vrienden, bedenken een abnormaal plan om Chez Nous te redden. Ze beramen een kraak en stelen een kostbaar collier uit een zwaarbewaakt museum. Een spannend en ontroerend spektakel met een eigenzinnig randje.

Producenten: Burny Bos, Ruud van der Heyde. Muziek: Fons Merkies. Camera: Rolf Dekens. Montage: Bas Icke. Casting: Janusz Gosschalk, Marc van Bree. Production design: Wilbert Van Dorp, Barbara Westra. Art direction: Ravit Bechor. Make up: Cindi Van Looveren. Stunts: Jan de Boer.

Vanaf de allereerste scenarioversie zat Anita Meyer al in het verhaal zonder dat zij ervoor benaderd was. Anita moest Anita spelen.

Opgenomen tijdens de Gay Pride 2012 in Amsterdam. Er waren 5 opname-units geïnstalleerd.

Voor de rol van Bertie wilden de makers eigenlijk een onbekend gezicht, maar iemand die kon zingen, acteren, dansen en overtuigen als man en vrouw die bleek niet makkelijk te vinden. Alex Klaasen werd gevraagd voor auditie.

Er is veel geschoven met het moment waarop Adje doodging, dan weer eerder in het verhaal, dan weer later. In de vroegste versie ging hij niet dood, maar was hij alleen maar ziek.
(Bron: Dagkrant 2 oktober 2013 van het Nederlands Film Festival)

Persreacties:
Erik Jonk in 'Metro' van 3 oktober 2013: "CHEZ NOUS heeft de potentie van een grote publieksfilm en kan wel eens de GOOISCHE VROUWEN van 2013 worden. Hoewel er tig verhaallijnen zijn en de film zowel feelgood, ontroering (ontluikende homoliefde, band tussen vader en zoon), spetterende actie als live-muziek heeft, stoort die overdaad nergens. Prachtig geacteerd met alleskunner Alex Klaasen als uitschieter."

Mark Moorman in 'Het Parool' van 2 oktober 2013: "(...) Chez nous is een romantische gay-komedie met een heist (overval)-twist. Houtappels schetst in de persmap de wat moeizame totstandkoming van het project, dat zijn oorsprong vond in de Spaanse documentaire Yo Soi Asi, portret van een café chantant en de bontgekleurde klantenkring in Barcelona. Chez nous vertoont opvallende gelijkenis met de structuur van De marathon. Ditmaal wordt niet een garage, maar een gaycafé met sluiting bedreigd. De uitbater heeft een slopende ziekte, er wordt een krankzinnig plan uitgebroed om de tent open te houden en de apotheose
wordt tijdens een volksfeest opgenomen, waarbij de acteurs als figuranten in de menigte opgaan. In De marathon was dat de marathon van Rotterdam, in Chez nous is dat een juwelenkraak tijdens de botenparade van de Gay Pride. In de kleine scènes, het gedoe met de stamgasten, zit het wel goed met Chez nous, dankzij acteurs als Thomas Acda en Alex Klaasen - hoewel regisseur Oliehoek hier een palet hanteert dat meer televisie dan cinema lijkt. Maar die kraak, en al het gedoe eromheen, werkt als dramatisch middel maar heel matig; dan was het lopen van een marathon door een stel ongetrainde garagisten een sterkere
vondst. Maar wie weet wat het publiek wil?"

André Nientied op NU.nl: "(...) Chez Nous qua opzet sterk denken aan De Marathon, de feelgoodmovie van vorig jaar herfst, waarin ook al een stel vrienden een onmogelijk plan opvatten om hun stek – in dit geval een garage - te redden: de marathon lopen. Zo innemend als De Marathon is Chez Nous helaas niet, daarvoor zit het script te schematisch in elkaar en is de kluchtigheidsfactor net iets te hoog. Wat Chez Nous wel als extra biedt zijn actiescènes die knipogen naar Mission: Impossible en Ocean’s Twelve, waarin er immers ook een kraak in Amsterdam werd beraamd. De humor is soms wat plat – Thomas Acda in een leren pakje, Peter Faber in een jurk – maar Alex Klaasen steelt weer eens de show als de drag queen die ervan droomt Anita Meijer als moeder te hebben."

Annet de Jong in 'de Telegraaf' van 2 oktober 2013: "Een roze feel good misdaadkomedie, zo zou je Chez Nous van regisseur Tim Oliehoek kunnen beschrijven. Frank Houtappels tekende voor het scenario, dus dat zit geramd. (...) aan de ingewikkelde vader-zoonrelatie wordt onvoldoende recht gedaan, maar goed voor te veel drama was geen tijd. De tweede helft is er echt een om vrolijk van te worden, met als hoogtepunt de Canal Parade. Oliehoek filmde de sleutelscènes tijdens het massale evenement en slaagde daar goed in. Thomas Acda en Isa Hoes vormen een mooi filmkoppel, Achmed Akkabi ontroert en in de grote finale schittert Anita Meijer. Een film om vrolijk van te worden."

Kijkwijzer: 6 jaar (geweld, grof taalgebruik).
Site: www.facebook.com/cheznousdefilm
Trailer
IMDb
Première: 3 oktober 2013 (79 bioscoopzalen)
K-102 minuten