Marco van Geffen
met: Barry Atsma (Ton), Lotte Verbeek (Els), Sytske van der Ster (zus Petra), Leny Breederveld
(moeder Els), Ad van Kempen (vader van Ton), Anneke Sluiters (zus Heleen), Ferry Asselbergs (buurman Rutger)
Nederlands-Belgisch-Franse co-productie. Scenario: Marco van Geffen, Jolein Laarman. Ton en Els
vormen een normaal, gelukkig stel dat vol verwachting uitkijkt naar de komst van hun eerste kindje.
Als de baby kort na de geboorte sterft, raakt het leven van het koppel volledig uit het lood. Ton
verdrinkt in het verdriet, terwijl Els met oogkleppen op door dendert en zo snel mogelijk weer
zwanger wil worden. Het onoverkomelijke leed, dat de twee steeds verder uit elkaar drijft, is
verbeeld in korte, verstilde scènes met weinig dialoog.
Producenten: Leontine Petit, Dries Phlypo, Mandy Post. Camera: Ton Peters. Production design: Minka Mooren. Geluid: Michel Schöpping. Montage: Peter Alderliesten. Muziek: Amatorski. Productiebedrijf: Lemming Film, A Private View. Distributeur: Cinéart Nederland bv.
Tweede deel van de Vinex-trilogie over het drama van het gelukkige gezin. ONDER ONS met Rifka
Lodeizen dateert uit 2011 en was een psychologische thriller verteld vanuit drie verschillende
perspectieven.
Persreacties:
Leo Bankersen in 'de Filmkrant' van oktober 2014: "(...) Toch knaagde bij ondergetekende ook de
vraag of de makers zich niet te veel beperkt hebben tot dat telkens benadrukken van die steeds
beklemmender machteloosheid. Slaapwandelend verder leven. Net doen alsof alles in orde is. Alleen in je eentje een heel enkele keer toegeven aan woede of verdriet. De lege blik van Lotte Verbeek, het
spoor van verbazing in de ogen van Atsma, alsof Ton zich verwondert afvraagt wat hij hier doet. Een
enkele keer is er wel eens een wat kunstmatig effect (het getreuzel over de naamgeving bijvoorbeeld)
terwijl soms herhaling op de loer ligt. Neemt niet weg dat het binnen het gekozen stramien
bewonderenswaardig strak en consequent is neergezet. Met mooi klein spel van Atsma en Verbeek,
zorgvuldige maar niet te opvallende fotografie, en dan weer precies die ene, bloedmooie lyrische
expressie van emotie halverwege. De hervatting van het steeds benauwender alledaagse rollenspel is daarna zo mogelijk nog schrijnender."
Barend de Voogd op NU.nl: "(...) Het contrast tussen de nieuwe woonwijk, waar volop gebouwd en
geleefd wordt, en de dood in het hart van Ton en Els loopt als een mooi visueel motief door de film.
Er zijn meer prachtige shots. Ton werkt in een laboratorium: grote grijze handschoenen grijpen daar
vanuit de muur de leegte in, bijna alsof ze om hulp smeken. De dialogen zijn spaarzaam. Vaak gaat
het er vooral om wat er níet gezegd wordt. Zoals het moment waarop Ton op het punt staat wéér te
vertellen dat ze net hun kind verloren hebben – en Els het gesprek snel een andere kant op stuurt.
Of zoals de vrijpartij die, als een dramatische dans, transformeert in een wanhopig gevecht. Soms is
de symboliek té aanwezig. Wanneer Els naar buiten loopt om zélf te zien hoe de vuilnismannen de
babyspulletjes in hun vuilniswagen kieperen, krijg je het gevoel dat Van Geffen je dwingt echt de
héle gifkelk leeg te drinken. Veel ruimte voor nuance is er niet: de ellende valt als je als een
loodzware steen op de maag. Dat geldt ook voor de manier waarop de film eindigt. Een geforceerd
happy end had niet bij de film gepast, maar het omgekeerde bewijst In jouw naam ook geen goede
dienst. Beter, zoals Barry Atsma en Lotte Verbeek dat met hun mooie spel in de rest van de film wél
doen, de kijker de ruimte laten om zelf in te vullen en zelf te voelen."
FS in ´de Volkskrant´ van donderdag 9 oktober 2014: "Als de scènes loskomen van het papier, wanneer het gevoel het wint van theorie, zijn er prachtige momenten. (...) Lotte Verbeek - hoe goed ook - voelt niet als een Els die in een Vinexwijk woont. (...) een vrijscène gefilmd als een liefkozend
gevecht, maakt van wanhoop en onmacht iets waar je tegelijkertijd wel en niet naar wilt kijken."
Kijkwijzer: 12 jaar (seks, grof taalgebruik).
IMDb
Trailer
Première: 9 oktober 2014 (3 bioscoopzalen)
K-81 minuten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten