met: Obi Abili (Tula), Danny Glover (Shinishi), Jeroen Krabbé (gouverneur De Veer), Deobia Oparei (Hacha), Derek de Lint (baron van Westerholt), Paul Bazely (Louis), Aden Gillett (Father Schinck), Jeroen Willems (Van Uytrecht), Doña Croll (oude mama Pretu), Natalie Simpson (Speranza, geliefde van Tula), Wesley Mutsaars (Patrol Commander), Curtis Holt Hawkins (Bobo), Henriëtte Tol (Mrs. Lesire), Mattijn Hartemink (Lt. Plechter), Giovanni Abath (Bastiaan), Christiaan van der Wal (Paradis), Germain Pardo (Jantji), Stephany Fransisca (Kletsu), Egidio Antonisia (Chifla), Hazel Sparen (Pedro), Albert Schoobaar (Koro)
Scenario: Curtis Holt Hawkins, Jeroen Leinders. Tula (Obi Abili) is een zwarte slaaf op een plantage op de Nederlandse kolonie Curaçao in 1795. Hij besluit om te proberen een einde te maken aan de grove ongelijkheid tussen de donkere slaven en de blanke slavenhouders. Wanneer zijn geliefde Speranza (Natalie Simpson) hem vertelt dat de slavernij op Haïti is afgeschaft, raapt Tula zijn moed bij elkaar en stapt hij naar zijn eigenaar Van Uytrecht (Jeroen Willems) en pleit voor vrijheid en gelijkheid voor zowel hem als de andere slaven. Hij vindt echter geen gehoor bij de blanke plantagehouder en de Nederlandse elite. De slaven worden daarentegen wél geïnspireerd door Tula's actie en zij leggen het werk neer. Tegen wil en dank wordt Tula zo de leider van een slavenopstand, die hij probeert op een vreedzame manier tot een goed einde te brengen. Wanneer gouverneur Johannes de Veer (Jeroen Krabbé) echter Nederlandse troepen, aangevoerd door kapitein Van Westerholt (Derek de Lint), op de slaven afstuurt om de rebellie neer te slaan, beseft Tula dat hij zal moeten vechten voor zijn eigen vrijheid en die van alle slaven.
Producenten: Gabri Christa, David Higginson, Jeroen Leinders, Ronald Nije, Paul Ruven, Dolph Van Stapele, Nanelia Walfenzao. Muziek: Guy Farley. Camera: Dolph Van Stapele. Montage: Herman P. Koerts. Casting: Jeremy Zimmermann. Production design: Caroline Story. Kostuums: Raquel Azevedo. Stunts: Borislav Iliev.
Gedurende de 17e en 18e eeuw, ten tijde van de Nederlandse slavenhandel (1597-1863), was het Antilliaanse eiland Curaçao voor de West-Indische Compagnie van grote waarde. De Nederlandse kolonie functioneerde lange tijd als de grootste regionale slavenmarkt van het Caribische gebied, als spil in een levendige en lucratieve trans-Atlantische slavenhandel, met Spanje als belangrijkste handelspartner. Na 1763 nam het belang van het eiland af voor de regionale slavenhandel, al werden ook in de decennia erna nog talloze slaven verhandeld. Velen werden bovendien uitgebuit en zeer slecht behandeld door hun eigenaren. Pas na Tula's opstand in 1795 legden de Nederlanders wettelijk vast dat slavenhouders hun slaven goed moesten behandelen. Anno 2013 wordt nog elk jaar op 17 augustus op Curaçao deze opstand herdacht. De rebellie van 1795 wordt gezien als het begin van de Curaçaose strijd voor onafhankelijkheid en emancipatie. Op 1 juli 2013 was het 150 jaar geleden zijn dat Nederland in 1863 de slavernij in haar kolonies afschafte.
De rol van de plantagehouder Casper Lodewijk van Uytrecht was een van de laatste van acteur Jeroen Willems, die in december 2012 onverwachts op 50-jarige leeftijd overleed.
Persreacties:
Otti Thomas in Knipselkrant Curaçao van 25 juni 2013: "De film ‘Tula the Revolt’ begint met de bebloede gezichten van Tula, Louis Mercier, Bastiaan Carpata en Pedro Wakao, die luisteren naar de omschrijving van de marteling die hun te wachten staat. Een veelbelovend begin, dat de kijker nieuwsgierig maakt naar de gebeurtenissen die tot dit moment hebben geleid. Helaas lost de film, die vandaag in première gaat, deze belofte nauwelijks in. Sceptici vreesden na de aankondiging van de filmplannen dat er een te gedramatiseerd beeld van de gebeurtenissen zou worden neergezet. Enkele interpretaties daargelaten, blijven regisseur Jeroen Leinders en scriptschrijver Curtis Holt Hawkins echter zo veel mogelijk trouw aan het feitelijk verloop van de slavenopstand uit 1795. En dat is nu juist het grote probleem. Iedereen die van belang was tijdens de opstand speelt een rol in de film. Elk gesprek dat destijds is opgetekend, wordt in de film herhaald. Elke plantage waar de almaar groeiende groep slaven vocht of bivakkeerde, is een locatie. Het geldt zelfs voor de kunuku en de landschappen, die echter zo veel op elkaar lijken, dat de slaven helemaal geen vooruitgang lijken te boeken, de getoonde landkaart ten spijt. Die feitelijkheid is in principe prijzenswaardig, zeker waar het Johanna Lesire betreft, een rol van Henriëtte Tol. De eigenaresse van plantage Porto Marie krijgt met de film enig eerherstel voor haar steun aan de slaven en verzet tegen hun onmenselijk behandeling. Waar het aan ontbreekt, is een geloofwaardige invulling van de onbekende momenten uit de geschiedenis; zoals de gedachten van Tula (Obi Abili). Tot op zekere hoogte is bekend dat Tula van plantage-eigenaar Willem van Uytrecht – overigens uitstekend als slechterik neergezet door Jeroen Willems – een betere behandeling vraagt. Tegen pater Jacobus Schink (Aden Gillett) zegt hij dat elk mens een kind van Adam en Eva is en dat zelfs beesten beter worden behandeld. De dialogen met Pedro Wakao (Hazel Sparen) en Tula’s verloofde Esperanza (Natalie Simpson) voegen daar weinig aan toe. Tula, die zich veelvuldig afzondert van de anderen, herhaalt keer op keer zijn voorkeur voor een ongewapende strijd om zo dezelfde rechten te krijgen als de voormalige slaven van Haïti. Een dialoog over een alledaags onderwerp waardoor zijn motivatie op een meer natuurlijke wijze blijkt, ontbreekt. (...) Tula the Revolt maakt de wanhoop, angst en uitputting op de plantage nergens voelbaar, waarmee meteen de aanleiding voor de opstand ontbreekt. (...) Door de tekortkomingen in het script kunnen de acteurs niet echt in hun rol duiken, al zet Hazel Sparen de blinde woede van Pedro Wakao wel treffend neer en overtuigt Derek de Lint als commandant Van Westerholt. De oude wijze slaaf Shinishi (Danny Glover) en slaaf Hacha (Deobia Oparai) hebben eigenlijk bijrollen en dat geldt in mindere mate ook voor Jeroen Krabbé als Gouverneur De Veer. Uiteindelijk zijn er maar twee acteurs die echt uitblinken: Paul Bazely, die zonder al te veel woorden voelbaar maakt hoezeer de vastberaden en trouwe Louis Mercier naar vrijheid verlangt, en Albert Schoobaar, die als de slaaf Koro slechts enkele zinnen nodig heeft om het dilemma van elke slaaf met hese stem te verwoorden. Maar die emotie komt te laat.
Sp!ts van 4 juli 2013: "De veelgehoorde klacht van nazaten van slaven die vinden dat Nederlanders veel te weinig aandacht hebben voor dat deel van het verleden, vindt zijn weerklank in een simpel feit als dit: pas nu, in de zomer van 2013, komt de eerste grote speelfilm uit waarin dat onderwerp centraal staat. En het moet gezegd: het is best schokkend om op het witte doek te zien hoe de Nederlanders tekeergingen in het Caribisch gebied. De openingsscène hakt er wat dat betreft direct flink in. We zien hier hoe ex-slaaf Tula (Obi Abili) terechtstaat voor de opstand die hij leidde. De straf die de Nederlandse gouverneur De Veer (Jeroen Krabbé) voor hem in petto heeft: hij wordt aan een kruis gehangen en dan zullen, te beginnen bij zijn voeten, al zijn botten worden gebroken, waarna zijn gezicht in de hens gaat en hij tenslotte onthoofd wordt. Creatief met martelen, zo deden de Hollandse kolonisten dat blijkbaar. En uiteraard wordt het vonnis voltrokken ten overstaan van andere slaven, zodat niemand het nog in zijn hoofd zou halen om de vrijheid op te eisen. (...) Verzet, liefde, onderdrukking en verraad: deze geschiedenis heeft alles in zich voor een onvervalst historisch epos. En de ambities waarmee regisseur Jeroen Leinders te werk gaat, zijn alleen maar te prijzen. Hij sprokkelde, waarschijnlijk met het oog op een internationale release, een internationale, gerenommeerde cast bijeen en filmde een aantal massascènes op het slachtveld. De hoofdrolspeler heeft bovendien genoeg charisma om de held overtuigend neer te zetten. Jammer genoeg is de film niet op alle fronten geslaagd. Zo zijn de dialogen nogal houterig en spreken de meeste Nederlandse acteurs steenkolenengels. Vooral dat laatste haalt je als kijker steeds uit het verhaal; een accentcoach was geen overbodige luxe geweest. Bovendien zien sommige locaties er op de ene of andere manier te veel uit als decors. Die schoonheidsfouten verhinderen echter niet dat Tula: The Revolt een boeiend drama is over een heldhaftige man die leefde in een tijd die meer films verdient. En in aanmerking genomen dat slavernijepos Hoe Duur Was De Suiker straks in september het Nederlands Film Festival opent, zou het zomaar kunnen zijn, dat de tijd rijp is voor een periode van bespiegeling op dat deel van onze geschiedenis."
Site: http://www.tulathemovie.com
Trailer: http://www.youtube.com/watch?v=qHVJXG0aKTc
IMDb: http://www.imdb.com/title/tt2409418
Kijkwijzer: 16 jaar (geweld, discriminatie).
Première: 4 juli 2013 (10 bioscoopzalen; later 12)
K-102 minuten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten