met: Lies Visschedijk (Soof), Fedja van Huêt (Kasper), Daniel Karaty (Jim), Chantal Janzen (Bob), Maryam Hassouni (Najat), Dick van den Toorn (Gerrit), Martin Koolhoven (Martin Koolhoven), Anneke Blok (Hansje), Alex Klaasen (Harm Jan), Sanne Wallis de Vries (Fanny Roodman), Eva Laurenssen (Gaby), Femke Halsema (Femke Halsema), George van Houts (Jan Jaap), Joop Braakhekke (Joop Braakhekke), Lobke de Boer, Sylvia Witteman
Scenario: Marjolein Beumer. Het personage is gebaseerd op de Volkskrantcolumns van Sylvia Witteman. In Soof is Sophie beland op het punt in haar leven, waarop je denkt ‘Is dit het nu? Is dit alles wat erin zit?’ Haar kleine cateringbedrijf wil maar niet van de grond komen en haar drie kinderen slokken daarnaast al haar tijd op. Ze kan niet echt rekenen op haar man Kasper, die al zijn tijd in zijn werk stopt. De dagelijkse sleur begint zijn tol te eisen als Soof tijdens een etentje choreograaf Jim tegen het goddelijke lijf loopt. Er is meteen een klik. Jim is bekend van tv en heeft veel handige contacten, waarmee hij Soof aan opdrachten helpt. Soof is dolblij, helemaal als Kasper besluit zijn baan op te zeggen en de rolverdeling in het huishouden zich keert. Maar als de relatie tussen Soof en Jim onbedoeld uit de hand loopt en de verbouwing van Soofs tuinhuis tot professionele keuken zijn tol eist, staan man en kinderen steeds minder bovenaan haar prioriteitenlijst. Naarmate Kasper zich meer en meer toelegt op het huishouden, dringt de vraag zich op of hij nog wel die woest aantrekkelijke man is, waar ze ooit voor viel. Hoe meer Soof grip probeert te krijgen op haar leven, des te meer lijkt dit te ontsporen…
Productie: Hanneke Niens, Hans de Wolf (KeyFilm), Rachel van Bommel, Antoinette Beumer (Millstreet Films). Uitvoerend producent: Ada Goossens. Omroep: RTL. Camera: Jeroen de Bruin. Montage: Marc Bechtold. Production design: Kurt Loyens. Muziek: Michael Sauvage. Make-up: Brigitte Pleijzier. Kostuums: Alette Kraan. Casting: Janusz Gosschalk, Job Castelijn. Distributie: Independent Films.
Roel van Velzen tekent voor het nummer The Blessed Days dat onder de begintitels te horen is. John Ewbank schreef voor de bioscoopfilm de door Marco Borsato gezongen ballad De Weg Terug dat onder de aftiteling van de film te horen is.
Opgenomen in onder andere het Vondelpark in Amsterdam op 6 mei 2013.
Na testscreenings is nog flink gepuzzeld in de montage. Antoinette Beumer in 'Sp!ts' van 9 december 2013: "Er zijn best veel komische scènes gesneuveld, omdat dat het gevoel van ontroering echt in de weg bleek te zitten. Aan de montagetafel kan je soms ontdekken dat je jezelf toch iets teveel herhaalt."
Cameo's van vele Bekende Nederlanders: Martin Koolhoven, Femke Halsema, Joop Braakhekke, Sylvia Witteman. Antoinette Beumer in 'Sp!ts' van 9 december 2013: "We zijn daar heel kritisch in geweest. We hebben ons blij elk bijrolletje wel afgevraagd: heeft het nut voor het verhaal. Femke loopt langs de supermarkt waar Soof haar niet herkent. Dat is heel typerend voor haar personage. En ze maakt carrière als kok, dus dan ontkom je er niet aan dat ze vroeger of later tegen iemand als Joop Braakhekke aanloopt."
Bij de film verscheen ook 'Het boek van Soof'; een selectie van columns van Sylvia Witteman - op wier columns Beumer haar film baseerde. De meeste stukjes gaan gepaard met een recept. Het gaat daarbij meestal om gerechten voor een gezin of een etentje (9789038898322; 19,95 euro).
Persreacties:
Robbert Blokland in 'Sp!ts' van woensdag 11 december 2013:"(...) Gaandeweg blijkt het verhaal eigenlijk bar weinig om te het lijf te hebben. Soof flirt wat met de charmante dansster Jim (Dan Karaty) en Kasper loopt een blonde schone (Chantal Janzen) tegen het lijf die hem van slag brengt. Maar het geheel van de soms leuke, soms flauwe komische scènes blijft te veel los zand om echt meeslepend te worden. Het is vervelend dat Soof de passie mist in haar verder perfecte huwelijk. Maar als dat haar grootste probleem is in deze tijden van crisis en massaontslagen, maakt haar dat dan niet tot een enorme zeur? Hoofdrolspeelster Visschedijk (Gooische Vrouwen) zet een charmante Nederlandse Bridget Jones neer en de film stuurt de kijker met een blij gevoel de zaal uit. Maar het gebrek aan enige dramatische opbouw en de overvloed aan toevalligheden maakt dat de film voor zijn anderhalf uur toch opvallend lang aanvoelt. En één of twee BN’ers in een film is leuk, maar met de batterij aan beroemde hoofden die regisseur Beumer in Soof tevoorschijn tovert, overschrijdt ze ruimschoots de limiet."
Mark Moorman in 'Het Parool' van 11 december 2013: "(...) Soof, met aanstekelijk plezier gespeeld door Lies Visschedijk (...) Soof, geregisseerd door Antoinette Beumer, gaat niet voor realisme, maar mikt op de perfecte imperfectie, die we ook terugvinden in het werk van de Amerikaanse Nancy Meyers. Vooral It's complicated (waarin Meryl Streep schitterend ongelukkig is aan het kookeiland uit je dromen) lijkt een inspiratiebron te zijn geweest voor Soof. Soof werkt het best in de scènes thuis, met Fedja van Huêt in een lichte rol, die hem prima afgaat. Ook Maryam Hassouni en Eva Laurenssen als de assistent-cateraars zijn goed voor vrolijke momenten. Soof is vooral de film van Visschedijk, die voortdurend de indruk wekt zich in avonturen te storten die ze net niet kan overzien, of het nu koken voor 75 man is of een romantische bevlieging voor een Amerikaanse choreograaf (Dan Karaty) die van haar de cateraar van bekend Nederland kan maken. De huwelijkscrisis is er één zonder al te scherpe randjes; er is zo veel liefde in het huis dat je nooit het gevoel hebt dat er iets echt pijn gaat doen. Het romantische uitstapje met Dan Karaty is het zwakste deel van Soof - al was het maar omdat Fedja van Huêt, zelfs als onattente hork, met voorsprong de leukere, charmantere man is. Slappe scènes, stuk voor stuk. En de film gaat ook op een opdringerig irritante manier gebukt onder meedogenloze product placement. Vooral de rol van mediapartner De Telegraaf en showbizzreporter Wilma Nanninga leiden tot een aantal bijzonder tenenkrommende momenten. En dan nog iets: de tijd voor zo'n Ewbank-Borsatoballad ('Laat je verdriet heel mijn hart maar doorboren') is ook voorbij. Bovendien: dat is zó niet Sylvia Witteman."
Barend de Voogd op Nu.nl: "(...) Van het voorspelbare verhaaltje moet u geen al te grote verwachtingen hebben, maar Soof barst gelukkig van de humor. Van de fantastische collectie boze puber T-shirts van dochter Sascha tot de fallische kunstwerken van de buurmannen. Van de alom aanwezige bouwvakkers-decolletés tot de ruzie bij de klikobakken. Lies Visschedijk beheerst de kunst van het zeer onbevallig in een ochtendjas over de oprijlaan hollen en het in een pashokje hannesen met een mobiele telefoon en een trui over je hoofd. En ondertussen blijven de kinderen maar vragen: "Mam, waar zijn de hapjes voor het Afrika-project?" Dan Karaty, als de iets té zelfverzekerde Amerikaan die graag wil laten zien dat hij kan dansen, beschikt gelukkig over de nodige zelfspot. Zijn acteerdebuut is niet meer dan een lange cameo. Die zijn er veel: o.a van Sanne Wallis de Vries, Chantal Janzen, Femke Halsema, Martin Koolhoven en natuurlijk Sylvia Witteman zelf. De columniste mag tevreden zijn. Soof benadert de toon van haar columns heel aardig en pakt je in met een stel leuke acteurs en een 'feelgood'-finale. De aftiteling tovert een laatste glimlach op de lippen. Geruststellend: het hoéft gelukkig ook niet allemaal perfect."
Kijkwijzer: 12 jaar (seks, grof taalgebruik)
Trailer
IMDb
Première: 12 december 2013 (124 bioscoopzalen)
K-90 minuten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten