FINN

Frans Weisz

met: Mels van der Hoeven (Finn), Jan Decleir (mysterieuze oude man), Daan Schuurmans (vader Finn), Hanna Verboom (juf van Finn), Jenny Arean (buurvrouw), Justin Emanuels, Mark van Eeuwen

Scenario: Janneke van der Pal. De negenjarige Finn woont met zijn vader op het platteland. Samen met zijn beste vriend Erik zit hij op voetbal. Finn wil graag muziek maken, maar zijn vader wil liever dat hij gewoon gaat voetballen, net als alle andere jongens. Finn snapt niet waarom, maar zijn vader wil er niet over praten. Bij een vervallen boerderij ontmoet Finn een oude man die de sterren van de hemel speelt op een viool. Terwijl zijn vader denkt dat hij gaat voetballen, gaat Finn voortaan stiekem naar de boerderij om te oefenen. Zijn beste vriend Erik verklaart hem voor gek. Is Finn dan de enige die ziet hoe betoverend muziek kan zijn? Of is er iets anders aan de hand? Producenten: Michiel de Rooij, Sabine Veenendaal. Montage: Michiel Reichwein. Art direction: Gerard Loomans. Muziek: Fons Merkies. Camera: Goert Giltaij. Kostuums: Manon Blom. Geluid: Simone Galavazi. Distributie: A-Film Distribution. Eerste jeugdfilm van Frans Weisz. De film speelt zich af in de fictieve plaats Hosselen. Trefwoorden: pesten, voetballen, vioolspelen, overleden moeder, paardrijden.

Persreacties:
VPROgids: "(...) Finn doet respectievelijk denken aan Kauwboy, Lang leve de koningin en The Sixth Sense. Toch heeft de film een heel eigen gezicht…finale die het traditionele kerstverhaal gewiekst naar de eigen hand zet…liefdevolle hand van veteraan Frans Weisz (…) fijnzinnige regie (…)"

Jos van der Burg in 'Het Parool' van woensdag 11 december 2013: "Hebben de makers van Nederlandse kinder- en familiefilms de dood ontdekt? Magere Hein komt de laatste jaren opvallend vaak langs in hun films. Deze week in zelfs twee films: MEES KEES OP KAMP en FINN. (...) innemend debuut van Mels van der Hoeven (...) FINN oogt verzorgd, maar voelt vaak geforceerd. De helende kracht van muziek en verbeeldingskracht wordt er zo nadrukkelijk ingeramd dat de film looiig wordt. FINN dreigt geregeld tussen wal en schip te vallen: te zwaar op de hand voor kinderen, te uitleggerig voor volwassenen." 

Berend-Jan Bockting in 'de Volkskrant' van 12 december 2013: "(...) Wat volgt, klinkt als een parodie, maar is dat niet. De muziek doet Finn denken aan zijn overleden moeder. In een door de viool opgewekt visioen glimlacht ze hem toe als een glanzende engelenverschijning. Luuk kan toveren, denkt Finn, en hij wil net zo mooi leren spelen. Maar als zijn vader hem ontdekt? Dan laat hij hem horen hoe mooi hij kan spelen, besluit Finn kordaat. 'Dan wordt hij ook betoverd en ziet hij mijn moeder weer.' De scène vormt helaas geen uitzondering, de film is doordesemd van deze oubollige kneuterigheid. Niets wordt in Finn aan de verbeelding overgelaten, in tegenstelling tot wat de tuinmetafoor van Luuk suggereert. Wanneer een vraag wordt opgeroepen (Wat is er mis met vioolles? Wat zit er achter de dichte deur in de kamer van Finns vader?), volgt vlot een houterig uitgesproken verklarende volzin of duidende flashback. Dat leidt tot een behaagzieke invuloefening, die verzuipt in geforceerde en overserieuze pogingen tot integriteit. Allesbehalve de kerstfilm die aanzet tot dromen." 

Leo Bankersen in 'de Filmkrant' van december 2013: " (...) Het beste in Finn zijn de korte, soms wat ongemakkelijke gesprekjes tussen vader en zoon aan de eettafel. Vermakelijk is de manier waarop Finn zich met gefingeerde blessures aan het voetballen onttrekt en zijn vader om de tuin leidt, om bij de boerderij moeizaam krassend de eerste stappen op het vioolpad te zetten. Zijn oude leermeester kan het bijna niet aanhoren. Dat moet allemaal in het geheim plaatsvinden, want Finns vader is er tegen, al wil hij niet zeggen waarom. Wanneer die het toch ontdekt volgt een woedende uitbarsting die we niet verwacht hadden. In de aanloop naar de uiteindelijke goede kerstgevoelens trakteert het scenario van Janneke van der Pal ons op zo'n overdosis tragiek en schuldgevoel dat deze innemend begonnen vertelling lelijk uit de bocht vliegt. Dan wordt het alsnog echte kerst­kitsch die meer steunt op de clichés over het volgen van je dromen en je hart dan op originele verbeeldingskracht. Achteraf gezien is ook dat wonder rond Finns overleden moeder en die oude man toch een beetje gekunsteld."

De recensies waren zo verschillend in beoordeling dat Niek Stolter in 'HP/de Tijd' van 12 december 2013 schreef: Hoe goed of slecht is de nieuwe film van Frans Weisz? Na het lezen van een handvol recensies zijn we het spoor bijster. Is Finn nu een ‘behaagzieke invuloefening die verzuipt in geforceerde en overserieuze pogingen tot integriteit’ (de Volkskrant) of zet de regisseur het traditionele kerstverhaal hier juist ‘gewiekst naar zijn hand’, zoals de VPRO Gids constateert? (...) Andere beroepskijkers worden ook niet blij van de film met Daan Schuurmans. Eric le Duc van De Telegraaf kwam half depressief de bioscoop zaal uit (‘traag en topzwaar’), Barend de Voogd van nu.nl vindt dat de makers te veel uitleggen (maar geeft toch drie sterren) en Arjan Welles van Film Totaal baalt van de overdaad aan ernst in de kerstfilm: “Een veel groter probleem schuilt echter in de zoekgeraakte balans tussen drama en hoogstnoodzakelijke maar veelal afwezige prettige lichtvoetigheid en relativering.” Is er afgezien van de VPRO dan niemand positief? Jawel. MovieScene.nl geeft 3,5 ster. Maar dat moet een foutje zijn. In de begeleidende tekst geeft Nico van den Berg van onder uit de zak. Hij vindt ‘niet alle scènes overtuigend’, de uitspraak van de jonge Finn ‘lijkt soms wat te dik aangezet om naturel over te komen’. En: “Ditzelfde geldt trouwens ook voor de buurvrouw, gespeeld door Jenny Arean, die met een flink noordelijk accent letterlijk en figuurlijk wat uit de toon valt in een dorp waar verder iedereen niet zo praat.” Daarnaast vindt hij het verhaal ‘soms wat onevenwichtig’, maar wordt een en ander ‘ruim gecompenseerd door het wat sentimentele maar erg mooie slot op kerstavond, waarna de zwarte kraai de cirkel weer rond maakt’."

Leeftijd: 7+.
Kijkwijzer: Alle Leeftijden (grof taalgebruik).
Facebook: https://www.facebook.com/FinnsKerstFilm 

Trailer
IMDb
Première: 11 december 2013
K-90 minuten