met: Dennis Reinsma (Max), Jelka van Houten (Kirsten, Max' moeder), Dana Goldberg (Kiki), Derek de Lint (Kerstman), Arjan Ederveen, Dana Goldberg, Carla Hardy; Jeroen van Koningsbrugge (stem eland Moos)
Scenario: Daan Bakker, Marco van Geffen. Een week voor kerst stort er een gigantische eland neer in de schuur van Max. Zijn naam is Moos en hij beweert voor de kerstman te werken! Alleen zijn baas is spoorloos en als hij niet snel met de kerstman herenigd wordt, krijgt niemand kerstkado's dit jaar. Moos krijgt hulp van Max en zijn zusje Kiki, alleen heeft buurman Panneman zijn zinnen op het elandgewei gezet. Gaat het Max & Moos lukken om uit handen te blijven van de jagende buurman? En zullen ze er in slagen de kerstman met zijn slee op tijd in de lucht te krijgen?
Productie: Joost de Vries, Eva Eisenloeffel, Leontine Petit. Camera: Philip van Volsem. Montage: Annelies van Woerden. Animatronics: Chris Clarke. Muziek: Jorrit Kleijnen, Alexander Reumers. Distributie: A-film.
Persreacties:
Barend de Voogd in 'de Filmkrant' van november 2013: "Een echte kerstfilm — zo een met enorme hoeveelheden sneeuw, een Kerstman in het rood en een sprekende eland — dát hadden we nog niet in Nederland. Midden in de winternacht geeft het overbekende genre bovendien meteen een leuke twist. (...) Het avontuur komt pas echt op gang wanneer Moos zijn medaillon met sterrenstof verliest. Het poeder dat je doet vliegen valt in handen van de boze buurman Panneman. En zonder Sterrenstof geen Kerst. Panneman, een vervelende griezel die voortdurend zijn neus ophaalt terwijl hij zijn jachtgeweer richt op die 'vuile smerige rotkinderen', is een prachtige creatie van Arjan Ederveen. Eng, maar ook een beetje aandoenlijk. Panneman heeft namelijk een zwakke plek: Max' mooie moeder. Het levert een verrukkelijk ongemakkelijke dinerscène op, die eigenlijk alleen overtroffen wordt door de scène waarin een treurige en aangeschoten Kerstman weer helemaal opleeft dankzij de motivatiespeech van Max' oma: 'Wie is de Kerstman? Ík ben de Kerstman!' Ondertussen stopt moeder zijn rode kerstkostuum even in de wasmachine. Het zijn dat soort details die Midden in de winternacht grappig absurd en tegelijkertijd geloofwaardig alledaags maken. Uiteraard is het even wennen aan die sprekende eland, maar de animatronics van Chris Clarke zijn goed. Clarke verzorgde eerder de poppen en special effects in twee Harry Potter-films, Charlie and the Chocolate Factory en Steven Spielbergs War Horse. Van Koningsbrugge doet je met grappige dialogen en veel kuchen en brommen al snel vergeten dat je naar een bewegende pop zit te kijken. Dennis Reinsma — hij was ook al zo goed in Mijn avonturen door V. Swchwrm — is een kleine Max om van te houden, in een film die sprankelt, zoals het hoort tijdens Kerst."
Marieke Kremer in 'Sp!ts' van 27 november 2013: "Dat het feest van Sinterklaas op een haartje na niet doorgaat, dat kunnen we elk jaar zien in (vaak tenenkrommend flauwe) bioscoopfilms en tvprogramma’s. Dit jaar staat echter ook Kerstmis op het spel, in een kinderfilm voor de feestdagen die ook voor volwassenen een plezier is om te zien. (...) lieve, geestige familiefilm over vriendschap en familie, en over hoe je als kind het beste kunt omgaan met de hobbels die het leven opwerpt. De jonkies zullen daarbij zonder twijfel meegesleept worden door het barre avontuur dat Max en Moos beleven; daar zorgen de mopperige Kerstman en Max’ boosaardige buurman Panneman wel voor. Voor het oudere publiek valt er echter ook genoeg te genieten, vooral dankzij de onderkoelde, droogkomische manier waarop Van Koningsbrugge een stem geeft aan Moos. Dat er op de special effects wel het één en ander is aan te merken, doet weinig af aan de kwaliteit van de film, die het sowieso vooral moet hebben van de fijn ouderwetse sfeer. Nu maar hopen dat de makers van de Sinterklaasfilms van volgend jaar iets opsteken over wat je ook kunt doen met een kinderfeest dat op het nippertje tóch doorgaat."
Floortje Smit in 'de Volkskrant' van 28 november 2013: "Midden in de Winternacht is een Nederlandse film die mooi past in de traditie van tegendraadse, eigenwijze jeugdfilms die kinderen serieus nemen. Nu het concept sinterklaasfilm wel zo'n beetje uitgemolken is, doet de eerste echte Nederlandse kerstfilm zijn intrede. Dat was een kwestie van tijd: traditioneel is de periode rondom kerst een toptijd voor de bioscopen, maar al dat gedoe rondom de kerstman in Amerikaanse kerstkinderfilms past niet zo in een land waar iedereen hem kent, maar niemand in hem gelooft (uitzonderingen daargelaten). Familiefilm Midden in de Winternacht heeft alles wat een goede Nederlandse kerstfilm nodig heeft: Arjan Ederveen met Derrick-bril in een leren giletje en een pratende eland met de stem van Jeroen van Koningsbrugge. (...) Scenaristen Daan Bakker en Marco Geffen en regisseur Lourens Blok steken met zichtbaar plezier de draak met de Amerikaanse tegenhangers. Ja, er zit peptalk in, maar daarbij is de jenever het echte hartversterkertje. De Kerstman eet uit een vuilnisbak. Buurman Panneman (Arjan Ederveen) is een Roald Dahl-achtige schurk die dreigt kinderen neer te schieten met zijn dubbelloops jachtgeweer. Dat klinkt misschien niet leuk, maar dat is het niet. Blok heeft een goed gevoel voor timing en dosering waardoor Midden in de Winternacht mooi past in de traditie van tegendraadse, eigenwijze jeugdfilms die kinderen serieus nemen, waarin kleurrijke personages gespeeld worden door goede acteurs en de ouders er in de zaal niet voor spek-en-bonen laten bijzitten. Bovendien zit in dit goedgeschreven script (naar een Duits jeugdboek) het echte kerstsentiment de boodschap niet in de weg. Branie verbergt, net als bij eland Moos, uiteindelijk een klein hartje."
Kijkwijzer: Alle Leeftijden (grof taalgebruik).
Trailer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten