met: Huang Lu, Yi Ching Lu, Pong Fong Wu
Scenario: David Verbeek. Wanneer haar moeder blind raakt, wordt een jonge muzikante plotseling gedwongen haar grootstedelijke cocon te verlaten en terug te reizen naar het kleine eiland waar ze opgroeide. Daar botst haar wetenschappelijke benadering van blindheid, waarbij ze op doktersadvies de wereld in woorden aan haar moeder voorlegt, met de spirituele benadering van haar oude moeder. Deze stelt dat ze de wereld om zich heen weliswaar niet meer ziet, maar nog altijd evengoed aanvoelt. Zouden de sciencefictiontekeningen van de voormalige wetenschapper met wie de dochter in de stad flirt, een middenweg kunnen bieden?
Camera: Jean Counet. Geluid: Ginny Shuei. Geluid: Peter Warnier. Montage: Patrick Schonewille. Producent: Wout Conijn. Met steun van het Nederlands Filmfonds, het Mondriaan Fonds, de Gemeente Tilburg en het Cultuur Fonds Tilburg. Distributie: Mokum Filmdistributie.
Taal: Chinees Mandarijn.
Gouden Kalf Nominatie in de categorie Beste Regie.
Wereldpremière op het 42e International Film Festival Rotterdam 2013.
Te zien in EYE Amsterdam, LUX Nijmegen, Filmhuis Den Haag, Chassé Cinema Breda, Verkadefabriek Den Bosch en Filmtheater ‘t Hoogt Utrecht.
Persreacties:
Wouter Los op Cinemagazine.nl op 10 oktober 2013: "De openingscredits van ‘How to Describe a Cloud’ gaan gepaard met beelden van verscheidene sciencefiction werelden. Het is een eerste signaal van het spel met de werkelijkheid dat de film speelt. (...) Om de vervreemding van het bovennatuurlijke extra kracht bij te zetten, krijgt de belichting een elementaire functie. Al met de eerste beelden van de grote stad waarvan Liling naar haar moeder op het platteland trekt, neemt het licht een belangrijke plaats in. Het biedt contrast tussen de stad en het rurale gebied daarachter. Het verhoogt de voelbare eenzaamheid van die grote stad. Het kan gezien worden als metafoor van het zicht en perceptie. “Want hoe kan je de dingen beschrijven die je ziet”, zo vraagt een goede gepensioneerde vriend aan Liling. Vooral dat laatste is van wezenlijk belang in ‘How to Describe a Cloud’. Uit het licht en de contrasten spreekt de mate waarop de personages en de toeschouwer zicht hebben op de gebeurtenissen die hun omgeven. Daarnaast zijn er veel wisselingen van scherpte(diepte) die ook spelen met het idee van het beperkte gezichtsveld tegenover een meer alziende spiritualiteit. Nadeel is wel dat de Nederlandse regisseur heel veel gebruik maakt van dit soort trucage waardoor het soms kan aanvoelen als een gimmick. Doordat ‘How to Describe a Cloud’ volledig Aziatisch gesproken is, draagt het bij aan de vervreemding die de film aanreikt. Het zorgt ervoor dat de film out of place aanvoelt (net als bijvoorbeeld Aziatische horror), wat de spanning doet verhogen. Dat gevoel wordt verder versterkt door het geraffineerde geluid, het beperkte kleurenpalet en de dialoog. Wie iets als een pompeuze aflevering van The X-files verwacht, komt bedrogen uit. De subtiliteit waarmee Verbeek aan de slag is gegaan, zorgt ervoor dat de film precies de juiste, gevatte sfeer weet op te roepen. Voor wat als een tussendoortje gepresenteerd is, in afwachting van de financiering voor zijn primaire projecten, is ‘How to Describe a Cloud’ geen lichtzinnige film geworden. Nederlander David Verbeek nam de film op met een zeer kleine crew en een alledaagse spiegelreflexcamera en weet daar een groots resultaat mee te halen."
Merijn Wierenga op Neerlands Filmdoek.nl op 16 oktober 2013: "Voor zijn eerdere film Club Zeus had hij een budget van 100.000 euro. Zijn nieuwe film How to Describe a Cloud is gemaakt met een budget van 15.000 euro. David Verbeek heeft met Club Zeus al laten zien dat hij een goede film in een Aziatische omgeving kan maken met weinig geld. Met How to Describe a Cloud is dat niet anders. (...) Het verhaal omvat niet veel en is een ode aan de rust. De liefde voor Aziatische cinema is in alles zichtbaar. Emoties blijven beheerst en de hoofdrolspelers zijn introvert. Dit wordt ook weerspiegeld in het beeld wat we krijgen van Taiwan. Op het eiland zijn de beelden grauw, stil en kleurloos. Zelfs in de stad zijn de beelden stil en rustig tegen een achtergrond van drukke stadsgeluiden. De lange shots waarin weinig gebeurt zorgen voor een laag tempo, maar saai wordt het nergens. Dat komt mede doordat er dicht op de huid van de hoofdrolspelers wordt gefilmd en daardoor ontstaat er al vroeg een betrokkenheid bij het verhaal van Liling. Zorgen de rust en de eenzaamheid voor de verbeelding? Is dat wat de eenzaamheid doet met de menselijke geest? Het lijkt of Verbeek dat wil vertellen met deze film. Het enige minpunt is dat deze boodschap aan het einde wat geforceerd lijkt gebracht in een verder zo subtiele film. Maar dit subtiele drama laat zien dat Verbeek met weinig middelen een film kan maken die bijna anderhalf uur lang blijft boeien. Mochten de budgetten voor de Nederlandse film drastisch verminderen door bezuinigingen, dan is er altijd nog David Verbeek."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten