met: Mingus Dagelet (Stach), Abbey Hoes (Kim), Hans Leendertse (Gervaas), Beppe Costa (burgemeester Afzette Rije), Glenn Durfort (burgemeester Uikumene), Catherine ten Bruggencate (burgemeester Equilibrie), Frits Lambrechts (Janus), Sabri Saad El-Hamus (minister van Beleid), Bart Westerlaken (organist/bassist), Peter Post (Klaas), Francesco Rossini (barkeeper), Ad Fernhout (minister van Informatie), Hugo Koolschijn (Pantaar), Gerardjan Rijnders (minister van Oorlog), Konrad Koselleck (Tara dirigent)
Scenario: Bart Westerlaken, Sander Burger, Chris Craps, Jean-Claude Van Rijckeghem. Gebaseerd op de gelijknamige roman van Jan Terlouw. Het koninkrijk van Katoren wordt na het overlijden van de geliefde koning al jaren geregeerd door corrupte ministers die de macht niet willen afstaan. Totdat de jonge Stach (Mingus Dagelet) zich bij hen meldt om de nieuwe koning van Katoren te worden. Stach, die geen ouders meer heeft en opgevoed is door Gervaas, de voormalige dienaar van de koning, krijgt een kans. De ministers sturen hem het land in met vijf gevaarlijke en onmogelijke opdrachten. Als hij alle opdrachten volbrengt kan hij koning worden. Hij wordt in zijn spannende missie op de voet gevolgd door de mooie, kritische journaliste Kim die verslag uitbrengt voor de krant. Op zijn avontuurlijke reis leert Stach de duistere kanten van Katoren kennen maar krijgt hij ook hulp van de vele kleurrijke inwoners van het land. Het volk begint in Stach te geloven maar is hij bereid het ultieme offer te brengen?
Producenten: Ineke Kanters, Kees Kasander, Julia Ton, Jan Vrints. Muziek: Francesco De Luca, Alessandro Forti, Konrad Koselleck, Bart Westerlaken. Camera: Reinier van Brummelen. Montage: Raimondo Aiello. Casting: Marina Wijn. Production design: Maarten Piersma. Kostuums: Marrit van der Burgt. Makeup: Winnie Gallis. Special effects: Philip van den Boogaard.
Het geplande budget was 5,5 miljoen euro. Opgenomen in onder andere Italië en Nederland; Schiedam (Mgr. Nolenslaan), Dordrecht, Rotterdam (Laurenskerk) en Amsterdam. De film werd in de avonduren in de Belgische studio Galaxy gemixt; overdag werd die studio afgehuurd voor HET BOMBARDEMENT.
KONING VAN KATOREN werd op 10 oktober 2012 door justitie in Amsterdam in beslag genomen, omdat de Rotterdamse filmproducent Kasander de Italiaanse acteurs en medewerkers niet zou hebben betaald. De film van regisseur Ben Sombogaart zou op 5 december in Nederland in première gaan, maar ruim honderd Italiaanse acteurs, medewerkers en figuranten geven geen toestemming voor de vertoning, zolang ze geen geld krijgen. Volgens de Italiaanse filmmaatschappij Digitopoli sloot Kasander voor ruim 3 miljoen euro overeenkomsten met diverse Italiaanse filmbedrijven, maar betaalde het bedrijf slechts 900.000 euro. De opnames gingen door, hoewel niemand meer kon worden betaald. Pogingen om een schikking te treffen over de achterstallige betalingen mislukten. Omdat op 8 oktober 2012 nog steeds niet was betaald, heeft Digitopoli in een kort geding met succes het filmmateriaal teruggeëist.
Producent Kees Kasander was toen niets bekend van een rel rond zijn nieuwe film Koning van Katoren. "Wij weten van niets en de film is niet in beslag genomen. En van een comité Pay Kasander Pay hebben wij nog nooit gehoord. De film gaat gewoon 5 december in première." Dat liet hij donderdag 11 oktober 2012 weten nadat woensdag berichten over de inbeslagname van de film in de media verschenen. De producent erkent wel dat 'wat minder frisse dingen' zijn gebeurd tijdens de opnames in Italië. "Maar daar weten wij niets van. Mochten mensen niet betaald zijn, dan kan dat natuurlijk niet en moet dat recht worden gezet." Hij heeft een onderzoek ingesteld naar de mogelijke misstanden.
Bij de première stonden nog allerlei rekeningen open. NRC Handelsblad besteedde een groot artikel daaraan op woensdag 5 december 2012.
In het boek van Jan Terlouw is er sprake van zeven opdrachten, in de film zijn het er vijf. Het personage van de ontslagen hoofdredacteur van een grote krant komt in het boek niet voor.
Mingus Dagelet en Abbey Hoes werkten eerder samen in de Carry Sleeverfilming RAZEND. Ben Sombogaart in 'Het Parool' van woensdag 5 december 2012: "Er was een klik tussen die twee, hun plezier tijdens het filmen straalt af op het eindresultaat." Sombogaart wilde voor de overige personages niet te bekende acteurs. Om die reden viel Frits Lambrechts aanvankelijk af, maar toen een andere acteur niet kon, werd hij het toch.
Persreacties:
André Waardenburg in 'NRC Handelsblad' van 5 december 2012: "(...) armoedige indruk (...) De schaal is te klein, de inhoud oubollig, de verbeeldingskracht mager. (...) De duizenden kussens die in het boek zijn val breken, zijn hier een vrij zielig hoopje. Ook een transformatie van tonnen chemisch afval tot een draak is eerder lachwekkend dan imposant. Ben Sombogaart probeerter met een dynamische staccatomontage de vaart in te houden. Toch bekruipt je als kijker al snel de vraag: Hoeveel opdrachten nog? Terwijl van de zeven opdrachten in het boek nog maar vijf over zijn. Er werkten vier componisten aan de film, wat een constant muzikaal tapijt van bigbandjazz en popliedjes oplevert. Ook inhoudelijk voel je een worsteling. enerszijds behoudt de film het D66-gedachtengoed, met waarschuwingen tegen vervuiling, religieuze twist en machtsmisbruik. Anderszijds is er behoefte de bron te moderniseren. (...)"
Fritz de Jong in 'Het Parool' van woensdag 5 december 2012: "(...) hoewel hij twee uur speeltijd tot zijn beschikking krijgt, komen al die opdrachten toch opmerkelijk gehaast over. Vooral de ontknoping van iedere episode komt nogal uit de lucht vallen. Visueel heeft de film gelukkig wel veel te bieden. (...) Al die bijzondere plaatsen en gebeurtenissen lijken bitter weinig te doen met Stach, door Mingus Dagelet neergezet als een net wat te gladde Idols-kandidaat. Ook Stachs romance met journalist-met-een-dubblee agenda Kim (Abbey Hoes) ontwikkelt zich zonder de spanning die je bij een eerste grote liefde zou verwachten. Het veelvuldige gebruik van mobieltjes, internet en sociale media roept trouwens vragen op: als die ministers die Katoren bestieren echt zulke militaristische dictatoren zijn, dan ze zouden ze Twitter en Facebook toch als eerst verbieden? Door haastig afgeraffelde actiescènes, een geforceerd hippe montage en hapsnap ingezette filmmuziek raken de harde noten die D66-kopstok in zijn boek kraakte over milieuvervuiling, gezondheidszorg en democratie ondergesneeuwd. Dat zou minder erg zijn als de kijker maar mee kon leven met Stach, zoals in het boek wel nadrukkelijk het geval is. Hoe prachtig de film er ook uitziet, op alle andere fronten is Terlouws boek superieur."
Kijkwijzer: 9 jaar (grof taalgebruik, angst).
Website
Première: 5 december 2012
K-120 minuten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten