met: Katja Herbers (Jenny), Jamie Grant (Emilie), Gijs Scholten van Aschat (Lennaert), Alex Hendrickx (Jan), Carine Crutzen (Sylke), Bart Klever (Rob), Chris Peters (Marco)
Scenario: Chris W. Mitchell, Gijs Scholten van Aschat. Twee gezinnen zetten tijdens een trektocht hun tenten op aan de oevers van een idyllische poel in het bos. Jan, een onzekere puber, is heimelijk verliefd op Emilie, maar zij valt voor de charmes van Jans oudere broer Marco. ’s Nachts wordt Jan wakker van een vrouwenstem, die hem toefluistert te komen zwemmen in de poel. Is het de verleidelijke bosheks Jenny, waarover Jans vader bij het kampvuur vertelde, die hem roept?
Producenten: Jan Doense, San Fu Maltha, Els Rientjes, Herman Slagter. Muziek: Vidjay Beerepoot. Camera: Gábor Deák. Montage: Manuel Dias da Silva. Casting: Houdijn Beekhuis, Betty Post. Production design: Ben Zuydwijk. Art direction:Nadine Maas. Make up: Erik Hillenbrink, Rob Hillenbrink, Claudine van Erven. Special effects: Harrie Wiessenhaan. Distributie: Just Bridge Entertainment.
DE POEL is de eerste film die Het Nieuw Nederlands Film Platform (NNFP) heeft gemaakt. NNFP is een crowdfunding-initiatief om eigenzinnige Nederlandse speelfilms te realiseren. Vanaf 6 euro per maand kun je participeren en deel je voor 50 % mee in de winst van het NNFP. Budget: € 650.000,- met NNFP target: € 30.000,-
De in Engeland geboren en getogen Mitchell liet zich voor het script inspireren door de Engelse folklorefiguur Jenny Greenteeth. Met een door hem geschreven eerste versie van het script stapte hij op Van Scholten Aschat af, met wie hij als regieassisteent op de set van Rudolf van den Berg bevriend was geraakt. Mitchell schreef het skelet, samen met Van Scholten Aschat deden ze het vlees op de botten bij het scenarioschrijven. Via het netwerk van Gijs deden ook Crutzen, Klever en Herbers mee. Ariane Schluter wilde meedoen, maar zij kon niet omdat ze druk was met LUCIA DE B.
Opgenomen in juli 2013 in de bossen van Eesveen in Overijssel. Het was een warme zomer en er waren ook teken.De cast sliep in een huis, de crew verbleef in tenten om de kosten te drukken. Budget was 200.000 euro voor 20 draaidagen. Crew en cast leverden een deel van hun salaris in om een een normale productie mogelijk te maken.
Zangeres en actrice Katja Herbers kreeg geen stand-in, omdat dat niet paste in het budget en lag urenlang in het koude water van een vijver in Steenwijk. Ze kreeg een keel- en longontsteking waardoor haar voorstellingen voor de liederencyclus Im wunderschönen Monat Mai van componist Reinbert de Leeuw afgelast moesten worden.
Persreacties:
KK in Veronica Magazine, nr. 16- 2014: "Tenzij je Dick Maas heet, blijft het moeilijk om met een Nederlandse horrorfilm publiek naar de bios te lokken. Daar hebben de makers van De poel zich niet door laten tegenhouden. En gelukkig maar, want hun langzaam op je af sluipende film pakt behoorlijk effectief uit. We zien hoe een gezinnetje, vergezeld door een vriend en zijn dochter, tijdens een kampeertrip de tenten opslaat bij een ven diep in de bossen. Het duurt niet lang voordat er rare dingen gebeuren. Het slot doet geen recht aan de zorgvuldige opbouw, maar buiten dat is De poel een complete genrefilm met goed spel, zwarte humor en een paar fijne shocks."
Marieke Kremer in 'Sp!ts' van woensdag 30 april 2014: "(...) Mitchell, die samen met hoofdrolspeler Gijs Scholten van Aschat het schript schreef, is niet het type dat direct na zonsondergang aanvangt met bloedvergieten. Integendeel: hij is een man van de langzame opbouw, hij wil de kijker eerst het verhaal intrekken om ze, zodra ze zich verbonden voelen met de hoofdpersonen, de gordijnen in te jagen. En die opzet slaagt. Niet eens zozeer omdat de hoofdpersonen nu zo bijzonder of origineel zijn – er is ontrouw, verraad en sluimerende echtelijke onvrede, en door de aanwezigheid van twee tienerjongens en een tienermeisje is de sfeer tussen de jongeren geladen. De acteurs die gestalte geven aan die ongelukkige zielen zijn echter wel bovengemiddeld goed. En dan niet alleen Scholten van Aschat, maar vooral ook Carine Crutzen als diens veelgeplaagde vrouw. Het moet gezegd; op de schaal van rustig-onderuitgezakt-in-je-stoel tot klamme-handjes-van-de-zenuwen scoort deze film ergens in het midden. Ook de minder doorgewinterde horrorkijker zal geen doodsangsten hoeven uitstaan bij De Poel, en de meeste schrikeffecten zijn eerder vies dan eng. Het einde komt bovendien wat haastig uit de lucht vallen en is niet helemaal bevredigend. Dat neemt echter niet weg dat je aan De Poel een prima Nederhorrorfilm hebt, vooral als je het niet erg vindt als het drama een even grote plaats inneemt als het griezelen. En dat kamperen, dat laat je voortaan helemaal uit je hoofd."
Bart van der Put in 'Het Parool' van woensdag 30 april 2014: "(...) Het horrorgenre heeft geen gebrek aan films waarin stadsmensen een trip naar de bossen of het platteland met de dood moeten bekopen, maar een variant op Nederlandse bodem was er nog niet. Regisseur en scenarioschrijver Chris W. Mitchell en producent Jan Doense kennen hun klassiekers. Mitchell maakte eerder korte films in het genre, Doense lanceerde in 1984 het Weekend of Terror, dat zich als het Imagine Film Festival ontpopte. Ze slagen er met hun eerste lange horrorfilm goed in genreclichés te vermijden, en de film en personages een onmiskenbaar Nederlands karakter te geven. In Amerikaanse varianten leidt de verkeerde afslag op het platteland doorgaans tot een confrontatie met maniakale boemannen, in 'De poel' krijgt de duistere geschiedenis van het meertje een weerslag in de psychologische onttakeling van de gezinsleden. Op dat vlak overtuigt de film meer dan in de bovennatuurlijke component, die met voyeuristische point of view-shots en een verklarende flashback een eenduidige invulling krijgt. Zolang het bovennatuurlijke met ambivalente waanbeelden en suggestieve geluiden wordt uitgewerkt, zijn de gezinscrisis en de horrorelementen op een organische manier met elkaar verbonden, maar wanneer het onheil een gezicht krijgt, voelt dat als een stijlbreuk. Dat 'De poel' desondanks overtuigt is mede te danken aan Gijs Scholten van Aschat, die niet alleen een fraai ontsporend gezinshoofd neerzet, maar Mitchell ook als scenarioschrijver bijstond. De bloemrijke woordenwisselingen worden aanstekelijk uitgespeeld door een sterk acteursensemble, dat in de loop van de film op brute wijze wordt uitgedund. Daarmee leveren Mitchells en Doenses productiebedrijf House of Netherhorror een krachtige intentieverklaring af: de kop is eraf, op naar de volgende hellevaart."
Coen van Zwol in'NRC Handelsblad' van woensdag 30 april 2014: "(...) DE POEL is een prima geslaagde horrorfilm. Nederhorror heeft geen erg respectabele stamboom. Sinds de eerste lange horrorfilm BLOEDVERWANTEN vanWim Lindner uit 1977 volgden er 36 speelfilms: enthousiast geknutsel met papier-maché en nepbloed doorgaans. Uitzonderingen waren DE LIFT, AMSTERDAMNED en zeperd DE JOHNSONS (1992). Nu lijkt er toch iets aan de hand. Sinds 2000 kwamen al 25 horrorfilms uit, na 2010 ook met een professioneel cachet: horrorkomedies als SINT, NEW KIDS: NITRO en ZOMBIBI, maar ook FRANKENSTEIN'S ARMY en ZWART WATER. BORGMAN is horror: de eerste Nederlandse bijdrage aan de competitie van Cannes in 38 jaar. (...) Hun hogeschoolacteren geeft DE POEL niveau, waarna de film met gevoel voor timing en simpele effecten - rimpels in het water, fluisterstemmen, schimmel en maden - de noodlottige spanning opvoert richting bloedbad. (...) Het is afwachten. ZWART WATER (...) redde het in 2010 niet: hij trok zo'n vijfduizend bezoekers. DE POEL, ook pikzwart water en een een demon die een gezin tegen elkaar uitspeelt, het niet beter doet, rest er één troost: een horrorfilm blijkt wel veel beter te exporteren dan romantische komedies met Carice van Houten."
Trailer
Première: 1 mei 2014
K-80 minuten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten