met: Sheena Tchai (Eva), Rick Engelkes (Tim), Dave Mantel (John), Ellen ten Damme (Elly), Melody Klaver, Richard Kemper, Carly Wijs (Tanja), Kees Boot, Victoria Koblenko, Ewout Rischen
Scenario: Marian Batavier, Paul Ruven. Het onstuimige liefdesverhaal van de jonge zangeres Eva en de gelouterde acteur Erik, die samen hun grenzen opzoeken… en er voorbij gaan. Hoe ver ga jij in de liefde? Eva is een leuke eigenzinnige jonge vrouw. Ze werkt in een café en haar droom is zangeres worden. Op een dag vraagt de beroemde acteur Erik of ze samen met hem de hoofdrol wil spelen in een film. Er is nog geen script, alleen het boek De Overgave Van Floor. Wil ze samen met hem kijken hoe ze samen de twee personages in het boek zouden kunnen gaan spelen? Dat is het begin van hun onstuimige relatie, waarbij ze steeds verder op zoek gaan naar hun eigen fantasie, verleiding en over hun grenzen gaan… Uiteindelijk leidt het tot een verrassend einde, waarin Eva eindelijk het geheim van het “Fifty shades mysterie” ontdekt: Want waarom hebben zoveel Nederlandse vrouwen afgelopen jaar de Fifty Shades gekocht…
Producenten: Niko Post, Paul Ruven. Muziek: Matthijs Kieboom, Martijn Schimmer. Camera: Joost van Herwijnen. Montage: Wietse de Zwart. Art direction: Ida Doodeman.
Een romantisch erotische speelfilm gebaseerd op de roman 'De overgave van Floor' van Renee van Amstel. Het boek werd in 2012 door Karakter uitgegeven en gold als het Nederlandse antwoord op de Vijftig Tinten Grijs-hype.
Filmdebuut van model Dave Roelvink (1994), de zoon van Dries Roelvink. Hij speelt met ontbloot bovenlijf mee in allerlei fantasieën van Floor.
Persreacties:
Mario Wisse in 'Sp!ts' van woensdag 20 augustus 2014: " (...) klinkt als een film die zo heet is dat het witte doek wel eens vlam zou kunnen vatten. In de praktijk is de (erotische) spanning echter helaas ver te zoeken. Dat ligt overigens niet aan debutante Sheen Tchai, die sensueel en oogverblindend is. Het heeft vooral te maken met het script dat deze 'Nederlandse versie van Vijftig Tinten Grijs', zoals de film wordt aangeprezen, doet verzanden in gekunstelde dialogen. Jammer."
Anton Slotboom in 'AD' van donderdag 21 augustus 2014: "(...) Dat [het verhaal] klinkt best spannend, maar opwindend is precies wat DE OVERGAVE niet is. Daarvoor is deze in de zomer razendsnel opgenomen film veel te slordig in elkaar geflanst en makeert er bovendien veel aan de acteerprestaties. Het debuut van de jonge Rotterdamse actrice Sheena Tchai is nog wel aardig, maar het lukt de 29 jaar oudere Rick Engelkes geen moment geloofwaardig over te komen als een man die een bloedmooi meisje moeiteloos om zijn vinger windt. De echte problemen beginnen al met het script (...) Een paar joekels van onwaarschijnlijkheden in de plot maken het de kijker verdraaid lastig om in het verhaal op te gaan. Bovendien gebruikt regisseur Ruven een overdaad aan zwart-wit-beelden en zitten de flashbacks de vaart in de weg. Erotisch wil DE OVERGAVE ook maar niet worden: de toch al spaarzame sm-scènes zien eruit alsof er voor een publiek van alle leeftijden is gefilmd. Kaarsvet en een tik op de bil, dat is het wel zo'n beetje. Dat is niet gewaagd, dat is truttig."
Dana Linssen in 'NRC next' van donderdag 21 augustus 2014: "(...) glossy sm. Paul Ruven maakt daar nu een soort metafilm van die wil onderzoeken waarom zoveel vrouwen dit soort boeken lezen. Meer een essay dus dan een sexy of erotiserende film. (...) DE OVERGAVE daagt niet uit om de hele discussie naar aanleiding van Vijftig tinten nog eens over te doen. Ruven zoekt het in de sociaal-psychologische hoek: Eva wordt aanvankelijk gepresenteerd als een vrouw die denkt dat ze pas respect van een man kan krijgen als ze zich helemaal aan hem overgeeft. Met de hufter in haar leven ging het mis. Maar nu is er dus die oudere heer. Het is een aardige variant op de aloude madonna-en-hoerpolariteit die vrouwen doorgaans wordt toegedicht."
Paroolrecensent Mark Moorman noemt het "een dieptepunt in de Nederlandse filmgeschiedenis" en vervolgt met nauwelijks verhulde irritatie: "Dat ook maar één serieuze filmmaker geen subsidie heeft gehad omdat dat geld naar De overgave is gegaan, is onverdraaglijk. (...) Heeft Ruven de laatste twintig jaar nog wel eens een film gezien? Of een televisieserie? Hij schrijft in het proza van de contactadvertentie."
Barend de Voogd opent zijn recensie op Nu.nl met een citaat uit de film. "Het tintelde in mijn tenen... en in alles van mij wat er tussen zat." Tenenkrommende polder-sm volgens De Voogd. En: "De dialogen zijn zó knullig dat het af en toe hilarisch wordt. (...) Zelfs technisch klopt er niet veel van deze film: het geluid is soms niet sync, de montage is chaotisch en de logica is vaak ver te zoeken."
Marco Weijers in De Telegraaf: (...) "Grootste probleem - los van de soms slordige regie - is echter dat De overgave zeldzaam tam is voor een film die erotiek tot onderwerp maakt. Want op een verdwaalde tepel, wat foeilelijke lingerie en gedruppel met kaarsvet na, hebben de grensverleggende ervaringen van Floor en Eva eigenlijk weinig om 't lijf. Het boek is spannender, al is dat misschien ook wel weer juist de conclusie van deze film. Want tegen een levendige fantasie kan de werkelijkheid maar zelden op."
"Er wordt vooral gepraat in De overgave", schrijft Jochem Geerdink op filmpjekijken.com. "Heel. Veel. Gepraat. De twee [Engelkes en Tchai] voelen dat ironisch genoeg zelf ook al aan tijdens één van die vele, vele dialogen. Eva wijt het succes van Fifty Shades namelijk vooral aan het feit dat veel vrouwen aan het fantaseren slaan tijdens het lezen van de boeken. Dat kun je volgens haar niet overbrengen op film. Voilà."
In zijn column in Nieuwe Revu schrijft André Nientied dat je "een masochist bent als je naar De Overgave gaat om aan je trekken te komen. (...) De arme debuterende Sheena Tchai krijgt dialogen in de mond gelegd als 'Ik kan helemaal niet spelen!' (een inkoppertje voor elke recensent) en gaat in anderhalf uur liefst vijf keer uit de kleren om te douchen of in bad te gaan. Desondanks wordt het maar niet broeierig, want de erotiek blijft beperkt tot afgekloven 9½ Weeks-clichés die hooguit nog werken in een Vinex-wijk: lingerie, champagne, aardbeien, en als hoogtepunt van geilheid: een weekendje Kroatië! Een spannender sponsor zat er kennelijk niet in."
Gerhard Busch op VPRO Cinema.nl: "Rick Engelkes, die vooral zelfgenoegzaam glimlacht, wordt nergens geloofwaardig als iemand die barmeid Eva seksueel kan (of zelfs maar wil) onderwerpen. Eva is het filmdebuut van theateractrice/zangeres Sheena Tchai, die vergeefs haar best doet wat te maken van het rommelige script en haar ongeloofwaardige personage. Broeierige chemie tussen haar en Engelkes had de film nog kunnen redden. Maar helaas, ook dat ontbreekt."
Fritz de Jong in zijn recensie voor de Persdienst (en geeft de film trouwens 0 sterren): "(...) Telkens weer vraagt het personage van Engelkes zich af waarom de talloze vrouwen die deze boeken gelezen hebben niet willen vertellen wat hen aantrekt in al die sadomasochistische fantasieën. De overgave beantwoordt die vraag absoluut niet. In plaats daarvan verveelt Ruven de kijker met een synthetische parodie op een sm-relatie, die wordt gekenmerkt door krukkige dialogen, pover acteerwerk en een compleet gebrek aan seksuele chemie. Lachwekkend clichématig zijn vooral de terugkerende zwart-wit-fantasieën waarin Tchai zich laat domineren door een half ontblote Dave Roelvink."
Berend Jan Bockting noemt in de Volkskrant nog een ander, fundamenteler probleem. "Dat de uitwerking van die vragen aanvoelt als een verzameling reconstructiescènes uit een gemiddeld misdaadtelevisieprogramma (...) is niet het grootste mankement van de film. Dat het qua grensverleggende erotiek niet verder komt dan een gefantaseerd triootje met Dave Roelvink als houthakker, wat gehannes met een zijden sjaaltje en geklooi met kaarsvet - soit. (...) Het probleem van De overgave is vooral het gebrek aan oprechte nieuwsgierigheid naar die als ondoorgrondelijk geschetste vrouwelijke psyche."
Ronald Rovers op de site van 'de Filmkrant' naar aanleiding van de negatieve recensies: "(...) Want het zou natuurlijk kunnen dat De overgave net als The Rocky Horror Picture Show uitgroeit tot een culthit. Waar bezoekers uitgedost in passende kleding, in dit geval jarretels en houthakkersbloezen en met een rugzak brandende kaarsen, luid kreunend de erotische avonturen op het scherm mee beleven. Of, want dat kan natuurlijk ook, dit is wat men hier onder erotiek verstaat."
Trailer
Première: 21 augustus 2014
K-96 minuten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten