met: Gaite Jansen (Meis), Tamar van den Dop (moeder), Bob Schwarze (vader), Elise van 't Laar (Sue)
Scenario: Tamar van den Dop, naar de Vlaamse jeugdroman 'Mijn vader zegt dat wij levens' redden van Do van Ranst. Meis woont met haar ouders en oma in de bocht van de weg. Ze droomt van een groots en meeslepend leven, maar het enige wat er gebeurt is het wachten tot de volgende auto de bocht mist en de gevel van het huis ramt.
Producenten: Marc Bary, Eurydice Gysel, Herbert Schwering, Raymond van der Kaaij, Jose Van Doorn. Camera: Gregor Meerman. Montage: Katarina Turler. Casting: Shira Halevi, Marc van Bree. Production design: Tamo Kunz. Art direction: Seth Turner. Kostuums: Lotte Goos. Make up: Sanne van Deursen.
Het had weinig gescheeld of Gaite Jansen was niet te zien geweest in SUPERNOVA. Regisseur Van den Dop in 'Het Parool' van woensdag 16 april 2014: Toen Gaite vier jaar geleden auditie deed, wist ik meteen dat zij het moest worden, maar we hadden het geld nog niet rond. Toen het er twee jaar later was, was Gaite twintig. Te oud om het meisje van vijftien uit het boek te spelen. We zijn gaan zoeken naar een ander, maar Gaite bleef in mijn hoofd zitten. Ik zag in haar alles wat bij tienermeisjes hoort. Ze is sexy, zit natuurlijk in haar lichaam, heeft humor en durft pervers te zijn in een film. En ze is altijd zichzelf. Ik heb het personage zeventien gemaakt en werd er steeds enthousiaster over. Niet alleen kon Gaite daardoor de rol spelen, maar het verlangen naar seks van haar personage werd nog urgenter en dreigender. Het topless aan een vader voorlezen uit een bouquetreeksboekje kan bij een meisje van zeventien, maar bij een vijftienjarige zou de kijker zich afvragen wat er mis is met de regisseur."
Persreacties:
Coen van Zwol in 'NRC Handelsblad' van 16 april 2014: "(...) SUPERNOVA gaat over weifelen over de drempel van meisje tot vrouw, maar doet dat iets te gekunsteld symbolisch om echt te overtuigen. Zo aarzelt Meis in het eerste shot om in de rivier te duiken. Dan kun je, gezien de regels van de kunstfilm; de rest op je vingers uittellen. (...) In een voice-over speigelt Meis, die verder niet op intellectuele curiositeit valt te betrappen, met Goois accent haar situatie aan de wtten der natuur. (...) Maar het woord is 'bedacht': als kroon op anderhalf uur broeien en indolentie is zo'n finale net iets te mager. Wat SUPERNOVA redt, naast de fraaie, kraakheldere fotografie, is het extreem charismatisch pruilen en broien van Gaite Jansen. Wat kan zij dat goed. Je gunt haar een iets betere film."
Mark Moorman in 'Het Parool' van 16 april 2014: "(...) Het is duidelijk welke sfeer Tamar van den Dop in haar tweede speelfilm (na Blind uit 2007) wil treffen. Een meisje dat wacht op een (seksuele) bevrijding, een vreemdeling die haar wegvoert en haar verlost van jeugd en haar ouders. Supernova is gebaseerd op de Vlaamse jeugdroman 'Mijn vader zegt dat wij levens' redden van Do van Ranst, maar door Van den Dop verplaatst naar een abstract plattelandslandschap, dat ergens in Noordwest-Europa zou kunnen zijn. Supernova moet het hebben van de details, de zorgvuldig opgebouwde soundscapes van lange zomerse dagen en de aanwezigheid van actrice Gaite Jansen in elk shot,
hoewel ze eigenlijk als jonge twintiger net even te oud is om alle onzekerheden van een tiener in de war te belichamen. Van den Dop bedient zich van hoogst symbolische beelden (waarschuwingsborden langs de weg bijvoorbeeld, de angst om te vallen, de bevrijding van een duik in het water), maar Supernova voelt soms een beetje mager aan. Een korte film die al vrij snel het punt heeft gemaakt, maar dit oprekt richting de negentig minuten met een abstracte beeldtaal uit het arthousehandboek, met wat al te nadrukkelijke metaforen voor de mentale toestand van de jonge heldin. Er zit een fraaie scène halverwege waarin Meis rondhangt bij het kanaal en een jongen op een schip van voor naar achteren rent om hun ontmoeting zo lang mogelijk te laten duren. Daarin lijkt het hele verhaal van Supernova gevangen te worden."
Mario Wisse in 'Metro' van 17 april 2014: "(...) een mooie, subtiele film die, ondanks dat er weinig gebeurt, geen moment veerveelt. Dat heeft, behalve met de subtiele humor en de onderhuidse spanning, veel te maken met de uitstraling en het talent van hoofdrolspeelster Gaite Jansen. Ook Bob Schwarze en Tamar van den Dop, die ook de regie en het scenario voor haar rekening nam, spelen toffe rollen."
Kijkwijzer: Alle Leeftijden.
IMDb
Trailer
Première: 17 april 2014 (8 bioscoopzalen)
K-90 minuten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten