met: Coen van Overdam (Brammetje Baas), Katja Herbers (moeder Els Baas), Tjebbo Gerritsma (vader), Roosmarijn van der Hoek (Kimmetje Baas), Egbert Jan Weeber (meester Mark), René Groothof (meester Vis), Isabelle Smit (Liselore), Ria Eimers (directrice), Meral Polat (juf Esma)
Scenario: Tamara Bos. De energieke Brammetje is zes jaar en kan een heleboel dingen heel goed. Hij kan al AVI 2 lezen, drummen op de tafel, hoger springen dan zijn vader (op de trampoline) en wel drie meisjes op de kar over het schoolplein trekken. Er is eigenlijk maar één ding dat Brammetje helemaal niet goed kan, en dat is stil zitten. Brammetje Baas denkt veel na over de wereld om hem heen. Hij heeft ontzettend veel zin om naar groep drie te gaan. Maar dan komt hij bij de strenge meester Vis in de klas. De ouderwetse meester Vis heeft geen oog voor de binnenwereld van het bewegelijke ongeconcentreerde jongetje en zet alles op alles om Brammetje in de pas te laten lopen. De ouders van Brammetje worstelen met de vraag in hoeverre zij van hun zoontje moeten verlangen dat hij zich aanpast zonder doodongelukkig te worden.
Producent: Burny Bos en Ruud van der Heyde. Uitvoerend producenten: Kim Oomen, Piek Seebregts. Eindredactie: AVRO, Mylene Verdurmen. Camera: Jan Moeskops. Montage: Michiel Reichwein. Production design: Elsje de Bruijn. Animatie: Balder Westein. Muziek: Fons Merkies. Geluidsnabewerking: Jan Willem van den Brink. Kostuumontwerp: Marian van Nieuwenhuyzen, Marion Boot. Make-up/haar: Françoise Mol. Kindercasting: Elske Falkena. Casting: Kemna Casting. Casting: Job Castelijn.
Persreacties:
Arjan Welles op NeerlandsFilmdoek.nl: "Een jaar of vijftien geleden had misschien dan geen mens het er nog over, maar ADHD en alle varianten hierop mag je echt niet meer als een ‘modeziekte’ afdoen. Het is een uitgebreid onderzochte, complexe aandoening die niet enkel wordt gekenmerkt door een overmatige hoeveelheid energie. ADHD gaat gepaard met concentratiestoornissen, een overmatige beweeglijkheid maar bovenal met een omgeving die er doorgaans weinig begrip voor kan opbrengen. De woorden ADHD, concentratiestoornis of aandachtstekort worden niet in de mond genomen in de Nederlandse jeugdfilm Brammetje Baas, het bioscoopdebuut van Anna van der Heide. Niet omdat de termen angstvallig vermeden moeten worden, maar omdat de belevingswereld van de zevenjarige hoofdpersoon centraal staat en niet het etiketje dat er op hem te plakken is. (...) Van der Heide heeft haar optimistische jeugddrama in een creatieve vorm gegoten. Een voice-over uitgesproken door een onervaren acteurtje is een riskante onderneming, maar de debuterende Coen van Overdam brengt het er in zijn titelrol en achter de microfoon glansrijk vanaf. Door het gebruik van de vertelstem is er voor Overdam wat minder tijd ingeruimd voor dialogen, maar Bos en Van der Heide hebben er een goede balans in weten te brengen. Juist om de doelgroep aan te spreken heeft Van der Heide gekozen voor een eigenzinnige aanpak, waarbij naast het vlotte maar geenszins gehaast tempo vooral de simpele maar doeltreffende animaties en beeldtrucjes van Balder Westein een lust voor het oog zijn. Westein weet inzichtelijk te maken wat er allemaal door het drukke koppie van Brammetje aan gedachten, associaties en impressies raast. Het is een knoepert van een cliché, maar de ouders van Brammetje en zijn biograaf Anna van der Heide hebben gedacht in mogelijkheden en niet in onmogelijkheden. Door de innemende aanpak wil je de filmmaakster en scenarist deze open deur zonder moeite vergeven. Dat geldt eveneens voor de episodische verhaalaanpak en de boodschap dat je best anders dan de rest mag zijn omdat dit je juist uniek maakt. Dat bewijst ook wel Jochem Myjer, die het lied dat over de aftiteling schalt schreef en vertolkte. Mjyer heeft immers van druk doen zijn handelsmerk gemaakt. Brammetje Baas kan zich moeiteloos meten met recente uitstekende vaderlandse jeugdfilms als Achtste-groepers Huilen Niet, Mijn Avonturen Door V. Swchwrm en Kauwboy."
Leo Bankersen in 'de Filmkrant' van juni 2012: "(...) Brammetje (een ontwapenende Coen van Overdam) (...) een humoristische en prettig ongecompliceerde, hoewel ook een tikkeltje voorspelbare geschiedenis waarin wordt uitgedragen dat we drukke en ongedurige kinderen toch vooral moeten begrijpen. Om aan het eind nog even snel te benadrukken dat we allemaal onszelf mogen zijn en dat het juist prachtig is dat iedereen anders is. Daar zijn we het natuurlijk mee eens, maar met zo'n hartveroverend slim en creatief jongetje dat de prachtigste plakboeken fabriceert hebben de makers niet het moeilijkste voorbeeld genomen om dit te illustreren. De jongste kijkertjes zullen van dergelijke bedenkingen overigens geen last hebben. Voor hen is het vooral een aansporing om je fantasie te gebruiken."
Merike Woning in 'Metro' van donderdag 28 juni 2012: "(...) Het is een onderhoudende film met leuk knip en plakwerk. Waarschijnlijk is de film aantrekkelijker voor ouders dan voor kinderen. (...) De dialogen van de kinderen zijn soms wel heel erg volwassen. De vraag is of een zevenjarig meisje zegt: 'De meester wist wat hij deed, jij niet. Je bent zoals je bent.'"
Floortje Smit in 'de Volkskrant' van 28 juni 2012: "(...) Zo ontwapenend als Coen van Overdam is als Brammetje, debuterend regisseur Anna van der Heide laat wel degelijk zien hoe ontzettend irritant het gedrag van zo'n kind kan zijn. Dat hij volwassenen tot wanhoop kan drijven, is in haar regie geen wonder. Maar tegelijkertijd weet ze alles wat hij doet volstrekt logisch te maken. Ze laat Brammetjes gedachten constant door het beeld tuimelen, letterlijk, vaak in de vorm van de leuke, knapgevonden animaties van Balder Westein. Het maakt de film een kleurrijk feestje, en tegelijkertijd maakt het Brammetjes frustratie dat hij 'zijn hoofd nu eenmaal niet kan stoppen' knap invoelbaar. Wat Brammetje nou precies mankeert? Adhd? Mogelijk. Of Pdd-nos? Zou ook kunnen. Het prettige aan Brammetje Baas is juist dat het ver weg blijft van een reeks moeilijke medische benamingen, doktoren en medicijnen. Hier is eigenlijk maar één oplossing voor Brammetjes probleem. 'Ik denk dat jullie hem nog niet echt begrijpen', verwoordt zijn moeder het bij de directrice van de school. Het is een wat makkelijke oplossing voor de opstapelende problemen die scenariste Tamara Bos aandraagt in deze toch al vriendelijke versie van de wereld die louter bevolkt wordt door goedbedoelende volwassenen. Maar het is ook een lieve boodschap: een beetje openstaan voor degenen die niet meteen in een hokje passen, zou al een heel stuk helpen."
Eric Koch in 'de Telegraaf' van donderdag 28 juni 2012: "(...) gelukkig heeft een jonge invalkracht (Egbert Jan Weeber) meer ruimte voor de invallen van Brammetje. Ook om die ontwikkeling zullen de jonge kijkers zijn belevenissen met veel enthousiasme bekijken. Hun ouders herkennen ook de andere kant van de medaille. Ze reageren als Brammetjes ouders: hoofdschuddend soms, maar toch steeds weer vertederd. De uitgekiende, genuanceerde presentatie van debuterend regisseur Anna van der Heide en scenariste Tamara Bos treffen doel en hart. Net als het uitstekende acteren, met name van Tjebbo Gerritsma en Katja Herbers als vader en moeder Baas, René Groothof als meester Vis en de vertederende Coen van Overdam als Brammetje en Isabelle Smit als zijn vriendinnetje Liselore."
