donderdag 31 mei 2012

WEBCAM

Marc van Uchelen

met: Horace Cohen (Antoin), Fabian Jansen (Rob), Tara Baerveldt (Russische webcamgirl Natasha), Angelique de Bruijne (Rob's echtgenote Germa), Frieda Pittoors (moeder Antoin), John Buijsman (vader Antoin), Lies Visschedijk, Ilse Warringa

Scenario: Marc van Uchelen. Mensenschuwe Antoin zet zijn eerste schuchtere amoureuze schreden op internet. Hij doet dat onder leiding van zijn doortastende buurman Rob, die allang de geneugten van virtuele meisjes in de afzondering van zijn werkkamertje heeft ontdekt. Maar de verlegen Antoin brengt er niet veel van terecht. Dus laat de geile buurman een blonde webcambabe uit Rusland overkomen. Gaandeweg dringen zich steeds meer mensen zich aan Antoin op, hetzij via zijn laptop, zoals zijn ouders, hetzij via de voordeur, zoals zijn bedrogen buurvrouw. Allemaal worden ze gevangen door de webcam die altijd en overal aanstaat.

Producenten: Eric Smit, Marc van Uchelen, René Nouwens. Camera: Maurits Veldhuijzen van Zanten, Beer Buijsman, Willem Jan Doornweerd. Production design: Lou Huijs. Montage: Allard Zoetman. Productiebedrijf: Smit&Jansen. Distributeur: Amstelfilm.

Webcam is niet met de webcam opgenomen. Er werd gebruik gemaakt van een GoPro, een miniatuurcamera die vaak wordt ingezet voor sportopnames.

Regisseur-acteur Marc van Uchelen komt zelf niet in beeld. Hij diende twee keer zijn plan in bij het Filmfonds, maar werd afgewezen. Opgenomen in zeven dagen. Voor 10.000 euro gemaakt. Het enige wat geld heeft gekost was catering, materiaal, benzine. Iedereen krijgt een perscentage. Hij is verkocht aan UPC on demand en aan een distributeur.

In première op zondag 25 september 2011 op het Nederlands Film Festival. Op 31 mei 2012 ging de film onder andere in Lux in Nijmegen in roulement.

Persreacties: 
Leo Bankersen in 'de Filmkrant' van mei 2012: "Alles wat we zien in deze absurdistische lowbudgetfilm is gefilmd vanuit het perspectief van een webcam. Lekker vervreemdend, al had het best nog wat spitser gekund. (...) Nu moeten we het voornamelijk doen met het contrast tussen de moderne techniek en de treurigheid die deze droefgeestige tobbers uitstralen. En eerlijk gezegd beginnen die rare webcamkaders al snel een beetje saai te worden. De ingrediënten zijn veelbelovend genoeg om Webcam gezien te willen hebben, maar de uitwerking is minder snedig, hilarisch of ontroerend dan we mochten hopen. Zo heel verrassend is die uitvergroting van alledaagse naargeestigheid nu ook weer niet en met personages die de typetjes nauwelijks ontstijgen dreigt zelfs het gevaar van ouderwetse kluchtigheid. Soms gloort er iets meer, zoals die keer dat de doorgewinterde Natasha zich toch een beetje zorgen maakt om Antoin, of wanneer de bedrogen buurvrouw eindelijk zonder internetverbinding haar hart uitstort. Maar los van het prettig bevrijdende slotbeeld levert dat geen echt nieuwe wendingen op, en dat is jammer."

Barend de Voogd op NU.nl op 30 mei 2012: "(...) De camera beweegt niet, dus je zit 72 minuten lang aan te kijken tegen het sterk vertekende beeld van een woonkamer in een doorzonwoning. Waarbij het tegenlicht uit deuren en ramen geregeld zorgt voor uitgebrande vlekken. Dat zou allemaal nog te vergeven zijn, als Webcam een inventief en geestig verhaal was geweest. Helaas. De opzettelijke lulligheid, het Engels met dik aangezette Hollandse en Russische accenten (‘Wat must I do nau?’) en het lach-of-ik-schiet-acteren brengen werkelijk geen enkele geslaagde grap in de bioscoop. Niet tragi-komisch, maar vooral tragisch onleuk. Horace Cohen in zijn pyjama met een bruine boterham met kaas is beslist het toonbeeld van eenzaamheid, maar een boeiende film levert het niet op. Natuurlijk doe je de mobiel uit in de bios, maar Webcam vraagt er bijna om dat je ondertussen je mail of facebookprofiel gaat zitten checken."

Première: 31 mei 2012
K-77 minuten

maandag 21 mei 2012

Nederlandse bioscoopfilms gratis op YouTube


YouTube biedt nu ook Nederlandse speelfilms aan. Filmdistributeur A-Film sloot een deal met Google over de gratis filmstreams.

A-Film meldde deze week in een persbericht dat het een contract heeft gesloten met Google over filmdistributie via YouTube. A-Film streamt op YouTube 20 speelfilms, zoals Amazones, Alles Stroomt, Ik Omhels Je Met Duizend Armen, Diep, Richting West, en First Mission. De films zijn gratis te bekijken via het YouTube-kanaal van A-Film. Er zitten ook een aantal oudere Engelstalige titels tussen zoals Bend It Like Beckham, The Promotion en Youth In Revolt.

De YouTube-streams vormen een concurrentie voor de Nederlandse filmstreamingdienst Ximon.nl, waar een film als Ik Omhels Je Met Duizend Armen alleen tegen betaling (3,50 euro) is te bekijken. Het aanbod bij Ximon is wel veel groter.



donderdag 10 mei 2012

SPETTERS


Paul Verhoeven

met: Hans van Tongeren (Rien), Toon Agterberg (Eef), Renée Soutendijk (Fientje), Rutger Hauer (Witkamp), Maarten Spanjer (Hans), Marianne Boyer (Maja), Hugo Metsers (Angel), Rudi Falkenhagen (Wout, Hans' vader), Jeroen Krabbé (Frans Henkhof), Peter Tuinman (Jaap), Peter Oosthoek (evangelist), Saskia ten Batenburg (Truus), Yvonne Valkenburg (Annette), Albert Abspoel (Jos, Riens vader), Hans Veerman (Willem, Eefs vader), Ben Aerden (oudere homofiel), Kitty Courbois (arts), Margot Keune, Jonna Koster (vrouw van Witkamp), Gees Linnebank (mietje), Herman Vinck (automobilist), Eric Beekes, Theu Boermans, Truus Dekker, Ursul de Geer, Bruni Heinke, Hans Holtkamp, Henk van Houten, Jan Hopman, Juanita Landbrug, Loes Luca, Johan Simons, Coby Timp, Mike West, Dick Molenaar; stand-ins: Gerrit Wolsink (Hauer), Henk Seppenwolde (Spanjer), André Sprengelmeyer (Van Tongeren), Mies Kohsiek, Peter Oosthoek, Martin de Smet, Ellen de Thouars, Yvonne Valkenburg, Herman Vinck

Scenario: Gerard Soeteman. Automonteur Eef en de twee timmerlieden Rien en Hans zijn goede vrienden en die vriendschap heeft alles te maken met hun gemeenschappelijke enthousiasme voor motorcrossen. Rien heeft de ambitie en het talent om zelf een grote crosser te worden. Fientje, die met haar broer een ambulant frietzaakje drijft, ziet in Rien een aantrekkelijk zakelijk object om de allang gewenste luxe te kunnen bemachtigen. Via een financiële en lichamelijke deal met een televisie-sportjournalist versiert zij een sponsor voor Rien, die dientengevolge zijn vriendin Maja opgeeft voor Fientje. Wanneer Rien na een noodlottig ongeluk verlamd in een rolstoel belandt, legt Fientje het, nog altijd om de frietengeur onder haar oksels kwijt te raken, om toerbeurt aan met Eef en Hans. Eef, die zijn emigratie naar Canada wil bekostigen via het beroven van homo-prostitué's, bekent na een meervoudige anale verkrachting, waaraan ook Fientje's broer zijn aandeel levert, dat hij homoseksueel is. Hans blijkt een flop als motorcrosser, maar heeft genoeg in de beurs om het bruine café van Riens vader over te nemen en te verbouwen tot de snackbar annex disco 'Hans en Fientje' wanneer deze man, ontredderd door de zelfmoord van zijn invalide zoon, zijn zaak van de hand doet.

Productie: VSE Film BV.

Ton Scherpenzeel van de Nederlandse groep Kayak maakte de filmmuziek. Het zachte nummer is het thema voor het meisje, het rocknummer voor de jongen. De groep Kayak zou te zien zijn tijdens een concertscène, maar de scène werd uit de film gesneden.

Andere songs: Eagle / Abba, Trojan horse / Luv', Heart of glass / Blondie.

Opnamen o.a. in de Spacetower bovenop de Euromast in Rotterdam en aan het Binnenwegplein, Maassluis.

Het scenario van SPETTERS werd unaniem afgewezen. Verhoeven en producent Van den Ende schreven een tweede, gekuisde versie, dat wel een subsidie kreeg toegekend. Bij het vervaardigen van de film heeft Paul Verhoeven echter uitsluitend de eerste versie van het scenario gebruikt.

In de 35e minuut van de film 3 'frontal nudities' van Toon Agterberg, Maarten Spanjer en Hans van Tongeren.

Cees Linnebank weigerde de homoseksuele scène in de Rotterdamse metro. het gefilmde lichaam is van Eric Beekes. Cees Linnebank in Privé 18-1980: "Er blijkt nogal wat verschil in smaak te zijn, mijn aandeel van smaak is het elk geval niet wat er nu wordt vertoond. Dergelijke risico's loop je als je in Nederland aan een speelfilm meewerkt."

Twee jaar na de opnamen van SPETTERS (in augustus 1982) pleegde de hoofdrolspeler Hans van Tongeren in werkelijkheid ook zelfmoord.

De rol van Rien zou worden gespeeld door Derek de Lint, maar waarschijnlijk door de publiciteit rond KORT AMERIKAANS in 'TV-Privé' ging dat niet door.

Liz Snoyink was in de race om een rol.

De Nederlandse Anti Spetters Actie (NASA) noemde SPETTERS een gevaarlijke film die bestaande vooroordelen over vrouwen, homoseksuelen en andere bevolkingsgroepen zou versterken. Begin 1981 zou een jongen bij een ontgroening in een kazerne op de Veluwe zijn verkracht. Maten zouden SPETTERS hebben nagespeeld.

In het filmtijdschrift 'Skoop' wordt in de nummers 4 (pagina 22 tot en met 27) en 5 (pagina 30 tot en met 34) van 1992 teruggeblikt op de voornamelijk negatieve reacties van de Nederlandse filmpers op SPETTERS.

1.124.162 bezoekers in 1980.

SPETTERS ging op 10 mei 2012 opnieuw in roulatie in Amsterdam (EYE Film Instituut), Den Haag (Filmhuis Den Haag) en Rotterdam (Filmtheater LantarenVenster).

Kijkwijzer: 16 jaar (seks, grof taalgebruik).


Trailer Spetters 1980

Trailer Spetters 2012


Première: 28 februari 1980/10 mei 2012
K-110 minuten

JACKIE


Antoinette Beumer

met: Carice van Houten (Sofie), Jelka van Houten (Daan), Holly Hunter (Jackie), Jeroen Spitzenberger (Joost), Elise Schaap (Rosa), Kenneth Miller (Rapist / Man #1), Luis Bordonada (Rapist / Man #2), Karen M. Hudson (Lee's Wife), Robyn Reede (Bad Karoke Singer), Lynda Fazio (The Real Jackie), Jacob Browne (Nurse Larry), Edward A. Duran (Man #3), Jaap Spijkers (Harm), Valerie Adams (Patient), Hayo Bruins (Robert), Michelle Waterson (Chinese Waitress), Howe Gelb (Paul), Joe Freeman (Joe - Steel Guitar Picker), Akiko Stacy (Hostess), Jim Terr (Lee), Paul Hoes (Marcel), Bryan Head (Clumsy Boy), Linda Fazio (The Real Jackie), Pam Gow (Motorcycle Lady), Bradford Fairbanks (Grey Haired Man), Mary Woods (Judy), Chad E. Brown (Travis)

Scenario: Marnie Blok, Karen van Holst Pellekaan. Sofie en Daan (33) zijn een tweeling. Maar daarmee houdt alles ook op. Ze staan te verschillend in het leven om goed met elkaar om te gaan. Sofie is single en leeft alleen voor haar werk. Ze is redactrice van een tijdschrift en is nogal streng voor zichzelf. Daan is getrouwd met Joost, ze is conflict vermijdend, wil het vooral gezellig hebben en cijfert zichzelf graag weg. Joost wil kinderen, maar dat wil maar niet lukken. Dan komt er een telefoontje dat de levens van de zusjes volkomen op z’n kop zet. Hun biologische moeder is in Amerika opgenomen in een ziekenhuis met een gecompliceerde beenbreuk. Sofie en Daan hebben haar nooit ontmoet omdat ze slechts hun draagmoeder is geweest. Hun vaders, Harm en Marcel, wilden graag kinderen en vonden de oplossing in de vorm van: Jackie. Daan, die altijd gefantaseerd heeft over haar biologische moeder, wil dolgraag naar Amerika. Sofie niet, ze heeft het veel te druk met haar blad en is niet geïnteresseerd in ‘de leverancier van eicellen’, zoals ze het zelf noemt.Maar toch laat ze zich overhalen en daarmee begint een ontverwachte reis. Jackie is namelijk in geen enkel opzicht de moeder die ze zich voorstelden. Ze woont in een oude camper, ziet er niet uit en is verre van sociaal. Sofie dacht haar moeder ‘even’ naar een revalidatieoord te vliegen, maar komt bedrogen uit. Omdat Jackie met haar gipsbeen niet kan rijden en door haar gescheurde trommelvlies ook niet mag vliegen, is Sofie genoodzaakt om het oude barrel dwars door de woestijn van New Mexico te rijden. Onderweg leren ze zichzelf, elkaar en hun bijzondere moeder kennen. Ongemerkt wordt dit de reis van hun leven. Ze zullen door schade en schande hun vastgeroeste zelfbeeld moeten loslaten en hun vertrouwde gewoontes opgeven. Daardoor zullen hun levens voorgoed veranderen.

Producenten: Hans de Weers, Erwin Godschalk, Brent Morris, Reinout Oerlemans, Maarten Swart, Sim van Veen, Ronald van Wechem. Muziek: Melcher Meirmans, Merlijn Snitker, Chrisnanne Wiegel. Camera: Danny Elsen. Montage: Marc Bechtold. Casting: Harm van der Sanden. Production design: Minka Mooren. Art direction: Kevin Pierce. Kostuums: Marion Boot, Marian van Nieuwenhuyzen, Barcie Waite.

Carice en Jelka van Houten -zussen in het echte leven- spelen in Jackie de tweelingzussen Sofie en Daan. Jelka speelt de open en naïeve zus, Carice de wat meer gesloten. Het verhaal is ook helemaal op Carice en Jelka geschreven, waardoor de film al tijdens het schrijven enorm tot leven kwam. In eerste instantie was het idee dat ze op zoek zouden gaan naar hun vader en hiervoor hadden de makers Bill Murray in gedachten. Zo kwamen ze op het idee om de film in Amerika te laten spelen, al ging het in de definitieve versie niet meer om de vader maar om de moeder en werd het niet Bill Murray maar Oscarwinnares Holly Hunter. Carice van Houten kwam met het idee om haar goede vriend Howe Gelb van de Amerikaanse band Giant Sand te casten voor de rol van Paul, de broer van Jackie.

Het grootste gedeelte van de film speelt zich af in New Mexico. De makers wilden dat de natuur een echt personage zou worden. Dat kon in New Mexico en in New Mexico wordt veel gedraaid omdat het qua belastingen heel gunstig is. Het kon binnen een dag gaan van min twintig tot stralende zonneschijn en dat was lastig bij de opnamen.

Hunter bleek dusdanig invloedrijk dat toen ze zich hard maakte voor enkele scènes die om budgettaire redenen geschrapt waren, alsnog konden worden gedraaid.

Jelka van Houten maakte de titeltrack en schreef ook mee aan twee andere liedjes die beide te horen zijn in de film.  Kijkwijzer: 12 jaar (angst, geweld, grof taalgebruik).

Grieteke Meerman in 'Sp!ts' van donderdag 10 mei 2012: "(...) Carice doet maar weer eens waar ze goed in is: op een nonchalant-charmante manier hysterisch doen en kwetsbaar zijn. Haar jongere zus heeft als extraatje haar zangtalent, dat met liedjes achter het stuur en bij het kampvuur alsmede in de titelsong breed wordt uitgemeten. En Holly Hunter is fascinerend als de onaangepaste Jackie. Ze weet al met één blik te ontroeren. Het kleine vrijheid-blijheidverhaal, ontsproten aan het brein van – nóg twee vrouwen – Marnie Blok en Karen van Holst Pellekaan, is met een lichte Thelma and Louise-bijsmaak niet ontzettend vernieuwend. Maar toch heeft het ziel. Een grinnik wordt moeiteloos afgewisseld door een prikkende traan en net wanneer de dramatiek er te dik bovenop komt te liggen, brengen de gezusters Van Houten met hun no-nonsense stijltje de boel weer in balans. Een zeer verrassende wending voorkomt uiteindelijk dat het slotakkoord op een iets te kleffe koek uitloopt."

Bekijk de trailer

Première: 10 mei 2012
K-100 minuten